Δε γεννήθηκα μαμά, όμως γεννήθηκα μαμά ΣΟΥ!
Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη.
Σήμερα αποφάσισα να μιλήσω στον κόσμο για σένα. Πρώτη φορά χαίρομαι τόσο για κάποιον στη ζωή μου!
Δεν είναι ακόμα σίγουρο το ότι θα έρθεις αλλά η ανυπομονησία και μόνο με έκανε να προβώ σε ανακοινώσεις παντού. Ξέρεις, η χαρά για την άφιξή σου είναι τόσο μεγάλη που δεν υπάρχει πλέον περιθώριο υπομονής.
Για μια ακόμη φορά ο χρόνος γίνεται εχθρός. Θέλω τόσο πολύ να περάσει γρήγορα ο καιρός. Δεν με νοιάζει τίποτα, μονάχα να σε πάρω στα χέρια μου και να σε σφίξω στην αγκαλιά μου. Και να ξέρεις θα σε πεθάνω στα φιλιά ακόμα κι αν εσύ δεν το θέλεις!!!
Δεν μπορείς να φανταστείς την χαρά μου όταν έμαθα ότι έρχεσαι! Ελπίζω όλα να πάνε καλά με το ταξίδι σου! Εγώ να ξέρεις θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω! Πάντα θα είμαι εδώ. Και πάντα θα σε περιμένω. Αυτό να μην το ξεχάσεις ποτέ, γιατί η δική μου καρδιά πλέον θα χτυπάει για σένα. Μονάχα για σένα! Στο υπόσχομαι Κι ας μην σε έχω γνωρίσει ακόμα.
Δεν θέλω να στο ομολογήσω – και μεταξύ μας δεν θα το κάνω και ποτέ ότι κι αν γίνει – αλλά… φοβάμαι. Για την ακρίβεια έχω πανικοβληθεί. Μαζί σου, μέσα από εσένα, θα αλλάξουν όλα. Θα πάψω να είμαι αυτό που ήξερα, θα χάσω την ανεμελιά και τον εγωισμό μου, θα πρέπει να μεγαλώσω… κι άλλο… Για σένα θα γίνω κάποια άλλη.
Θα γίνω όλα όσα φοβόμουν και πιθανόν όσα έλεγα ότι ποτέ μου δε θα γίνω. Θα κάνω λάθη, πολλά, κι εσύ θα γίνεις ο πιο μεγάλος κριτής μου και θα μου τα καταλογίζεις όλα, συχνά – πυκνά! Δεν θα μου χαρίζεις τίποτα.
Ξέρω! Θα το κάνεις κι εσύ όπως το έκανα κι εγώ. Αλλά να ξέρεις ότι πίσω από κάθε μου χαμόγελο θα κρύβονται ατελείωτες ενοχές και δάκρυα. Και φόβος. Αν τα έκανα όλα σωστά. Γιατί να ξέρεις, για εσένα, θα προσπαθώ πάντα για το καλύτερο. Θα γίνω βράχος για να σπας τα κύματα του θυμού σου πάνω μου. Θα γίνω δέντρο για να ξαπλώνεις στον ίσκιο μου και θάλασσα για να σε ταξιδεύω. Θα γίνω αέρας για να δροσίζει το μέτωπο σου και θα έχω χέρια που πάντα θα σε κρατάνε, θα σε στηρίζουν και θα σε γιατρεύουν. Θα γίνω ότι θες και ότι ποτέ σου χρειαστείς. Δεν θα σε αφήσω ποτέ μόνο!
Ποτέ όμως δεν θα σου πω πόσο φοβήθηκα και τρόμαξα όταν έμαθα πως πρέπει να γίνω όλα αυτά. Όχι γιατί δεν ήμουν έτοιμη – ποτέ δεν είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο – αλλά γιατί οι πλάτες μου θα πρέπει να σκληρύνουν πια για να αντέξουν να σηκώσουν τα όνειρα σου!
Εσύ θα μάθεις να με βλέπεις πάντα εκεί για σένα, να σε στηρίζω και να σε καρτεράω. Θαρρείς και ήμουν από πάντα μου… η μαμά σου!
LoveLetters