Τη σημαντικότερη ανάσα μου, τη δίνω για σένα.

Γράφει ο Libertatem ExAnimo

Να μου επιτρέπεις να την αγαπάω.
Να μου επιτρέπεις να την θαυμάζω.
Να μου επιτρέπεις να μου λείπει.
Να μου επιτρέπεις να την νοιαζομαι.
Χωρίς να με κρίνεις, χωρίς να με ονομαζεις, χωρίς να με πολεμας.
Γυρίζω σελίδα στο χαμένο ταξίδι και ας μην το επιτρέπεις.
Μένω μαζί της.. Εδώ με μία αμετάβλητη αγάπη παρούσα και αντιμετωπη στο βωμό της ματαιοδοξιας, χαρίζοντας της θαυμασμό και παρουσία στο “νοιαζομαι” και μου “λείπεις”.
Την έχω ποτίσει με το πρώτο μου κλάμα, πήρε το αίμα μου και το έκανε χρώμα της, το σώμα μου πήρε ενέργεια όταν πάνω της ξαποστασα.
Την αγαπάω…

«Ναι, σε αγαπάω, γιατί δεν είσαι μόνο το σήμερα. Σε αγαπάω γιατί δεν είσαι αυτό που σε κάνανε. Σου φόρεσαν μία τεράστια μάσκα με γκρι αποχρώσεις, προσπαθούν να σε διεκδικήσουν και να σου επιβληθουν. Σου φωνάζω βυθιζομαστε και με το χαμόγελό σου μου θυμίζεις ότι μου αρέσει να βουταω και να δίνω την σημαντικότερη ανάσα μου για σένα.»