Μετά το σκοτάδι, έρχεται πάντα το φως!

Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη

Δεν ξερω αν ειναι πικρία ή απογοήτευση αυτο που νιώθω! Ξερω πως μου αφήνει μια άσχημη γεύση στα χείλη, σα να ήπια εναν καφε σκέτο μεμιάς και μου πίκρανε τα σωθικά μου! Σα να κολλησε ο χρόνος μοναχα στις άσχημες στιγμές και δεν εχω τιποτε ευχάριστο να προσμένω πια.
Θελω να προχωρήσω μπροστά και να αλλάξουν ολα! Να κλείσω τα ματια και ολα αυτα που καλούμαι να αντιμετωπίσω να αποτελούν επιτελους ενα μακρινό παρελθόν!ενα όνειρο κακό που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτε!Θα υπαρχει απλως κάπου στην ονειροχωρα ή σε καποια σκοτεινή μεριά του υποσυνείδητου μου, σα να μην εγινε τιποτε ποτε!
Δεν ειναι όνειρο όμως…
Κι οσο το σκεφτομαι η πραγματικότητα με πονάει! Με πληγώνουν οι χαρακιές που μου αφήνει το άγριο χέρι της πανω στο κορμί μου!δεν τις αντέχω! Πολλα τα σημάδια κι λίγος ο χρόνος και ακόμη πιο λίγες και οι αντοχές πια!Ποσα να σηκώνεις στην πλάτη σου αλλωστε; Ποσα να αντέξεις;
Θα τα καταφέρω στο τελος, το ξερω! Όλα θα πανε καποια στιγμη καλα δεν γινεται να ειμαι για παντα τσακώμενη με το κάρμα μου! Μεχρι ποτε θα με εκδικείται η μοίρα αλλωστε;
Ο χρόνος λένε πως ειναι πανδαμάτωρ και γιατρός! Ψεματα λένε! Ο χρόνος ειναι ενα ταξίδι που απλα σου προσφέρει λήθη, σαν τον λωτό που έφαγε το πλήρωμα του Οδυσσέα και ξέχασε μεμιάς τα παντα!
Και ξεχνάς οχι μοναχα την Ιθάκη σου ξεχνάς καθε σου προορισμό!
Δεν βαριέσαι. Μετα το σκοτάδι ερχεται το πιο έντονο φως λένε!
Κι ας αργεί εδω να ξημερώσει δεν θα ειναι νύχτα για παντα!