Η αγάπη θέλει πίστη, δύναμη και τρέλα…
Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη
Δυο σώματα ξεχασμένα στο χρόνο, ψάχνουν αγάπη λίθινη μέσα στον κόσμο. Μια αγάπη που θα κρατήσει στις μπόρες, στους τυφώνες και στη βαριά καταιγίδα. Γιατί να αγαπάς όταν δε γνωρίζεις το κόστος; Η αγάπη κοστίζει και πουλιέται όσο όσο. Κάθε φορά που νομίζεις πως είναι μπροστά σου, που είσαι σίγουρος πως την αγγίζεις και την έχεις δική σου, τότε ξαφνικά έρχεται το κύμα. Ένα κύμα μανιασμένο που τη θέλει δική του, σου γκρεμίζει τα κάστρα και ψάχνει αφορμή για να πιάσει μαχαίρι και να κυληθείτε στο χώμα.
Τι σου είναι η αγάπη τελικά; Είναι ίσως αερικό που ορίζει τα κύματα; Είναι γητευτής που δαμάζει την ορμή των αλόγων; Τι είναι; Δε μπορείς να σμιλέψεις τη φύση της, μόνο τα συστατικά της μπορείς να κοιτάξεις , που κι αυτά δεν έχουν δοσολογία. Πρώτα πρώτα θέλεις το πάθος, τη δύναμη που σε τραβάει σα μαγνήτης να αγκαλιάσεις τον άλλο. Άλλοι το λεν έρωτα κι άλλοι μανία. Όπως και να το ακούσεις είναι το ίδιο, είναι το πρώτο συστατικό της και στην αρχή θέλει μπουκαλάκια ολόκληρα από δαύτο.
Δε μπορείς να αγαπήσεις τον άλλο αν δε σεβαστείς για αρχή τον εαυτό σου, το σώμα σου, το εγώ σου. Σέβομαι σημαίνει αγαπώ και αγαπώ σημαίνει σέβομαι. Θέλεις δουλειά για να μάθεις να σέβεσαι αυτό που είσαι. Κάθε μέρα οφείλεις να επιβραβεύεις τον εαυτό σου για κάθε όμορφη πράξη που έκανες, κάθε χαμόγελο που χάρισες σε ανθρώπους που δυσκολεύονται να γελάσουν. Αυτή είναι η δύναμή σου που μπορεί να σου αλλάξει τη μέρα.
Είναι και η υπομονή που θέλει η αγάπη για να μπορέσει να γεμίσει αρώματα και μουσικές την αυλή σου. Όταν καταφέρεις και μάθεις να παρατηρείς το πρόσωπο του άλλου, δηλαδή τις ατέλειές του, τις αρετές του και μπορείς να αποδέχεσαι αυτό που είναι, τότε πραγματικά μπορείς να αγαπήσεις. Οι αδυναμίες του άλλου γίνονται η δύναμη που σε κρατάει στο πλάι του. Για να αγαπήσεις πραγματικά θέλεις κουράγιο, δύναμη και πίστη σε ό,τι τρελό. Μην κλείνεις την πόρτα. Η τρέλα είναι η μαγεία που ψάχνει η ζωή μας…