Γράφει η Οδύσσεια
Γιατί αλήθεια η ζωή να είναι τόσο μικρή;
Γιατί δε μου φτάνει;
Γιατί άλλες δυο ζωές θα ήταν λίγες;
Γιατί;
Γιατί πάντα θα υπάρχει μια ζωή που θα παραπονιέται, μια ζωή που δε ζήσαμε, για να ζήσουμε κάποια άλλη.
Τις περισσότερες φορές ζούμε τη ζωή που άλλοι διάλεξαν για μας, χωρίς να μπουν στον κόπο να μας ρωτήσουν.
Δε μας ρώτησαν απολύτως τίποτα σαν να μη μας αφορούσε.
Τι δουλειά θα κάνουμε, πού θα ζήσουμε, με ποιον θα πορευτούμε και πώς θα γίνουμε ευτυχισμένοι.
Δεν προλάβαμε να αναρωτηθούμε για τίποτα. Είχαν δοθεί όλες οι απαντήσεις για μας, χωρίς εμάς.
Σαν να παίζαμε κάποιο παιχνίδι και μας έδωσαν τις οδηγίες στο χέρι.
Κι εμείς ανίδεοι και αφελείς δε φέραμε καμιά αντίρρηση στην καταδίκη μας αυτή. Παίξαμε με τους όρους του παιχνιδιού .Και ζήσαμε τη ζωή μας με οδηγίες.
Όμως, ζήσαμε;
Η απάντηση είναι δική σας και μόνο δική σας.
Αν τώρα βρίσκεστε στου δρόμου τα μισά, κάντε μια στάση και αναρωτηθείτε:
Μου αρέσει αυτό που κάνω;
Το κάνω για μένα;
Πού θα ήθελα να είμαι τώρα;
Ποιος είμαι;
Μην ξεχνάς ποτέ να κοιτάς μέσα σου γιατί ποτέ δεν είναι αργά .
Ακόμα κι αν σου απομένει λίγος χρόνος ή έτσι νομίζεις, ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις όλα τα δεδομένα σου.
Ποτέ δεν είναι αργά να αφήσεις το ένστικτό σου να σε οδηγήσει.
Ποτέ δεν είναι αργά να ζήσεις τη ζωή που εσύ όρισες, τη ζωή που εσύ ονειρεύτηκες.
Γιατί μόνο τότε θα μπορέσεις να αναλάβεις την ευθύνη που σου αναλογεί.
Μόνο τότε αξίζει να ρισκάρεις, για να ζήσεις με όλη σου την ψυχή,
τη δική σου ζωή.
Χωρίς πρέπει και φραγμούς.
Χωρίς όρους και χωρίς οδηγίες.
Γι’αυτό σου λέω μην παίρνεις άλλη αναβολή, τώρα είναι η στιγμή να ζήσεις όχι σαν άλλος..
Να ζήσεις σαν να είσαι εσύ!