Τα πολλά “δεν πειράζει” κάποτε γίνονται “δεν με νοιάζει”!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Προσοχή στο κενό μεταξύ “δεν πειράζει” και “δεν με νοιάζει”.
Είναι μια σταλιά κενό που όμως τα αλλάζει όλα.
Στο “δεν πειράζει” μπορείς να βρεις κατανόηση, ενδιαφέρον, νοιάξιμο και μια σιωπηρή υπόσχεση για μια παράταση χρόνου μέχρι να “πειράξει”.
Μόνο που όσο ο άλλος περιμένει σε αυτό το “δεν πειράζει”, το μυαλό του λειτουργεί.
Παρατηρεί, σκέφτεται, αναλύει, ταιριάζει κομμάτια από το puzzle.
Περιμένει.. κι ο χρόνος κυλάει.
Κι όταν πια ο χρόνος έχει τελειώσει, συνειδητοποιεί πως τελικά, όντως δεν πειράζει ό,τι και να κάνεις, γιατί πια δεν νοιάζεται!
Δεν πειράζει ό,τι κι αν πεις, ό,τι κι αν προσπαθήσεις, ό,τι σωστό ή λάθος πας να κάνεις, γιατί πια δεν νοιάζεται!

Πέρασε βλέπεις πολύ χρόνο να τον νοιάζει, να τον απασχολεί, να τον προβληματίζει, να τον στεναχωρεί το τί και το πώς, και τώρα του τελείωσε..
Τώρα μπορείς να πεις ό,τι θες.. θα πάει με τα νερά σου, δεν θα σε κοντράρει, δεν θα προσπαθήσει να σου αποδείξει το δίκιο ή το άδικο.
Τώρα μπορείς να κάνεις ό,τι θες.. θα σου χαμογελάσει συγκαταβατικά, δεν θα σε κρίνει, δεν θα σε επικροτήσει, δεν θα σε απορρίψει.
Τώρα μπορείς να είσαι ό,τι θες.. άγιος ή διάβολος, ειλικρινής ή ψεύτης, αληθινός ή κάλπικος.
Τώρα μπορείς να πραγματοποιείς όλα εκείνα που κάποτε σου ζήταγε, μπορείς να τα κάνεις όλα σωστά ή όλα λάθος ή και καθόλου.

Τώρα, μπορείς να είσαι, να λες και να κάνεις, ό,τι θες.
Γιατί τώρα, είναι αργά για να νοιαστεί!
Είναι αργά και όλα τα “δεν πειράζει”, δυστυχώς για σένα, δεν πείραξαν!!
Γιατί ό,τι μας πειράζει, μας αγγίζει.. κι ό,τι μας αγγίζει, κρύβει συναίσθημα, ελπίδα, προσδοκία..

Μόνο που τώρα, δεν την νοιάζει και είναι καλά!