Γράφει η Κατερίνα Μιχελάκη
Συγχωρώ σημαίνει αγαπώ, γιατί η αγάπη μου είναι μεγαλύτερη από τα λάθη σου. Αγάπη είναι η απόδειξη της παρουσίας στα δύσκολα και όχι στα εύκολα, ακόμα και αν έχεις χίλιους λόγους να βροντήξεις κατάμουτρα την πόρτα. Εκείνη την ώρα, που στον άλλον αξίζει να χαρίσεις μόνο την απουσία σου στο βωμό του σφάλματος του.
Μα ίσως τα λάθη να δημιουργήθηκαν για να μπορέσεις να βρεις την δύναμη να συγχωρείς, για να αποκαλυφθεί μπροστά σου το θαύμα εκείνο και το μεγαλείο και η ουσία της πραγματικής αγάπης.
Συγχώρεση είναι η υπέρτατη απόδειξη της έννοιας του “μαζί”, κόντρα στο “εγώ”, ακόμα κι αν το “είναι” σου σκορπίζεται από τον πόνο.
Γιατί υπάρχει και εκείνη η αόρατη ζυγαριά, που κουβαλάει ο κάθένας μέσα του. Από την μία πλευρά υπάρχουν κάθε λογής μοναδικές στιγμές, αγάπης, τρυφερότητας, γέλιου, στιγμές έρωτα, γαλήνης, συμπαράστασης, κατανόησης, εκείνα τα πειράγματα, τα αστεία, δάκρυα συγκίνησης και άλλα άπειρα συστατικά πλασμένα από δυο ανθρώπους και από την άλλη ένα λάθος λουσμένο με την απόλυτη μοναξιά.
Ίσως για εκείνους, που βρόντηξαν την πόρτα πίσω τους, χωρίς να δώσουν μια ευκαιρία, η μια μεριά να μην εμπεριείχε την ανάλογη “βαρύτητα” της αγάπης, ίσως το “εγώ” τους να ήταν πιο κυρίαρχο από το δικό τους “μαζί”.
Μην μετανιώνεις λοιπόν, αν εσύ άφησες κάτω το πόμολο εκείνης της πόρτας και έκανες ένα βήμα πίσω, μην μετανιώνεις που δεν τα έκανες όλα κομμάτια και ας ήσουν μέσα σου. Μην μετανιώνεις, που καταρράκωσες τον εγωισμό σου, που ξεπέρασες τα δικά σου όρια, γιατί έτσι μπόρεσες να αντιληφθείς το πραγματικό νόημα.
Κι αν κάποιοι σε χαρακτηρίσουν για “μαλάκα”, απλά πες τους, πως κουμάντο στη ζυγαριά της καρδίας μου κάνω μόνο εγώ. Γιατί όταν η μοναδική επιλογή, ενάντια σε κάθε λάθος είναι η παρουσία, τότε αυτή είναι και η πιο αληθινή πράξη αγάπης σε αυτή τη ζωή.