Τη μοναξιά την αντέχουν μόνο όσοι έχουν ερωτευτεί απόλυτα κι έχουν προδοθεί εξίσου.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

«Χωρίζουν οι άνθρωποι» μου είπε κι εγώ του χαμογέλασα.
Μα τι νομίζεις, πως όλα τελειώνουν μόλις ακουστεί η κόρνα της λήξης;
Άλλο το «ελεύθερος», άλλο το «διαθέσιμος» μικρέ μου.
Γιατί ελεύθερος είσαι μέσα σου. Ελεύθερος, είσαι είτε έχεις βολευτεί στη μοναξιά σου, είτε είσαι σε μια σχέση.
Ελεύθερος είσαι πάντα.. και ελεύθερα παραδίδεις τον εαυτό σου σε έναν έρωτα.
Ελεύθερα παραδίδεις τα δικαιώματα που έχει ο άλλος πάνω σου.
Ελεύθερα απολαμβάνεις να χάνεις μικρές σου ανεξαρτησίες στο όνομα του έρωτα.
Φυσικά και χωρίζουν οι άνθρωποι, μην μπερδεύεσαι.
Μπορώ να είμαι μόνη, αλλά να μην είμαι διαθέσιμή.
Μπορώ να είμαι ελεύθερη, αλλά απόλυτα δεσμευμένη.
Με τη μοναξιά μου.
Ξέρω πως δεν με καταλαβαίνεις, και επειδή δεν θέλω να μένεις με τις λάθος εντυπώσεις, σου εξηγώ…
Κάθομαι απέναντί του, τον ακούω, του χαμογελάω, και του εξηγώ..

Χωρίζουν οι άνθρωποι από τις σχέσεις τους, όχι από τα δεσμά τους.
Γιατί αυτά τελικά δεν τα επιβάλει καμία βέρα και κανένα κωλόχαρτο πιστοποίησης.
Αυτά στα φοράει η ψυχή σου και από εκεί δεν λύνονται έτσι απλά.
Δεν υπάρχει δικαστής να πας και να του πεις «κάνε με να αγαπώ λιγότερο».
Δεν υπάρχει εισαγγελέας να αποφανθεί την σωστή στιγμή λύσης του έρωτα.
Δεν υπάρχουν ένορκοι να αποφασίσουν για την ενοχή και να κλείσουν το φάκελο μιας παραλίγο ευτυχίας.

Κι έτσι μικρέ μου, μένω ελεύθερη αλλά όχι διαθέσιμη.
Δεν σκορπιέμαι εκεί που δεν μπορώ να ανήκω.
Δεν αναλώνομαι εκεί που δεν έχω λόγο να υπάρχω.
Κάνω την μοναξιά επιλογή γιατί εκεί, αντέχουν μόνο όσοι έχουν ερωτευτεί απόλυτα κι έχουν προδοθεί εξίσου.

Χωρίζουν οι άνθρωποι από τις σχέσεις τους, αλλά όχι από την ψυχή τους..
Γιατί ξέρεις.. και σε εκείνον φεύγοντας του είπα πως δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο που δεν θα άφηνα για να ξαναείμαι μαζί του, και ήταν η απόλυτη αλήθεια μου, μα ξέχασα να του πω… πως τώρα πια, ούτε εκείνος δεν μπορεί να με πάρει από τη μοναξιά μου.
Μπροστά της, ακόμα κι εκείνος, είναι μικρός κι ανύμπορος..