Αν το δεδομένο φύγει, δεν θα βρει ξανά το δρόμο να επιστρέψει..

Γράφει η Ελένη Τσακίρη

Αναρωτιέμαι, υπάρχουν πιο ανικανοποίητα όντα από μας τους ανθρώπους;
Μπα, σίγουρα δεν υπάρχουν.
Πασχίζουμε να κερδίσουμε ότι βάλουμε στο νου μας.
Φήμη, λεφτά, δουλειά, θέση, σχέση, ότι τελοσπάντων μας κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Και μετά;
Ε μετά ξέρετε, χάνουμε το ενδιαφέρον.
Αυτό ήταν.
Το κερδίσαμε; Το αποκτήσαμε; Το τοποθετούμε στο ράφι του μυαλού και της ζωής μας μαζί με τα υπόλοιπα των κεκτημένων και των τροπαίων μας, και συνεχίζουμε την βόλτα του μυαλού σε νέους προορισμούς και στόχους.

Σωστά; Καλά τα λέω; Καλά τα λέω, μέχρι αποδείξεως του εναντίου βέβαια..

Γιατί ναι, καλομελέτα το και σου έρχεται!
Όχι το καλό, για το δεδομένο σου μιλάω!
Ναι, αυτό που και στόμα έχει και μιλιά επίσης.
Γιατί καλά τα άψυχα και υλικά, αυτά και να χαθούν ξαναφτιάχνονται, με τα έμψυχα είναι το θέμα.

Γιατί θα μου πεις να χαθεί το έμψυχο μου δεδομένο; Μια χαρά θρονιασμένο στο βάθρο του είναι.
Νομίζεις!

Να σου αντιστρέψω  λοιπόν το ερώτημα.
Γιατί να μην χαθεί; Γιατί να μείνει ;Για να το κοιτάς και να επιβεβαιώνεσαι ; Η μήπως για να σε κάνει να αισθάνεσαι καλά και μετά να το ξαναβάζεις  στην κορνίζα να σκονίζεται μέχρι να το ξαναθυμηθείς;
Σύνελθε όσο είναι νωρίς και σκέψου τι είναι αυτό που σε κάνει αυτό που είσαι.
Τι είναι αυτό που χρειάζεσαι και με τι θες να πορευτείς!

Προσγειώσου!
Καλές οι επιτυχίες και οι κτήσεις, αλλά θέλει κόπο και προσπάθεια για να τα διατηρήσεις.
Ότι είχες, έχεις και θες να έχεις, πρέπει να κάνεις κόπο για να τα αποκτήσεις, και μεγαλύτερο για να τα διατηρήσεις.
Στη δουλειά σου, έτσι πας και λειτουργείς; Εργάστηκες, κόπιασες, πήρες τον έπαινο, την προαγωγή και αυτό ήταν; Σαφέστατα όχι. Καθημερινά προετοιμάζεσαι, σκέφτεσαι, οργανώνεις, σχεδιάζεις.
Έτσι ακριβώς είναι και οι ανθρώπινες σχέσεις.
Θέλουν χρόνο και επένδυση συναισθηματική. Δεν μπορούν να μείνουν στάσιμες και δεν έχουν κουμπάκι με pause για να τις καθορίζεις χρονικά όπως θα ήθελες ή σε βολεύει.

Θέλουμε να μας καταλαβαίνουν, αλλά πολλές φορές χάνουμε μέσα στους τρελούς ρυθμούς  της καθημερινότητας μας το συνδετικό κρίκο, αυτόν της αμοιβαιότητας.
Βασικό στοιχείο είναι η κατανόηση των αναγκών μας αλλά και των αναγκών όσων είναι στην ζωή μας.
Δεν λειτουργεί αλλιώς.
‘Η καλύτερα δεν λειτουργεί για πολύ αλλιώς.