Η ζωή αξίζει για τους ανθρώπους χωρίς μάσκες, την αλήθεια και τη χαρά!

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη

Πού να εξηγώ; Για κάθε κίνησή μου: τι έκανα, τι είπα, πώς ένιωσα και τι απέγινα… Δε με αντιπροσωπεύει καμία εξήγηση. Ήθελα και έφυγα, κάποιος λόγος θα υπήρχε. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι καθετί που κάνω είναι προσωπική μου υπόθεση και άκρως δουλεμένη μέσα μου. Πολλοί άνθρωποι πώς να το κάνουμε δεν αξίζουν την αγάπη μας, την ενέργειά μας, το χρόνο μας.

Όταν κάποιος δεν εκτιμά αυτό που είσαι και αναζητά τρόπους απλά και μόνο να γεμίζει τη μίζερη καθημερινότητά του, τι να το κάνεις; Να μείνεις εκεί χωρίς να αντιστέκεσαι; Να ακούς πράγματα που δε συνάδουν με το χαρακτήρα σου; Να έχει μια εικόνα για σένα τελείως διαφορετική από αυτό που είσαι; Λυπάμαι, αλλά δεν είμαι έτσι και δε θέλω να γίνω. Έχω ανάγκη από πραγματικούς ανθρώπους, που χαμογελούν με την επιτυχία σου και στενοχωριούνται με το πένθος σου. Από υποκριτική και θεατρίνους έχουμε δοκιμάσει και δε μας κάνουν…

Μπορεί να ακούγομαι καυστική, απόλυτη και επιθετική, όμως έτσι μου βγαίνει. Την υποκριτική τέχνη ας την αφήσουμε για τα μεγάλα κεφάλια του θεάτρου. Οι ηθοποιοί έχουν τον τρόπο τους, τη δουλειά τους, την καθημερινότητά τους. Δεν είναι ο καθένας γύρω μας ηθοποιός, ας βγάλει τη μάσκα που προσπαθεί να υποδυθεί κι ας φορέσει το πραγματικό του πρόσωπο, μόνο έτσι θα δοξαστεί από φίλους και συγγενείς.

Δεν υπάρχει λόγος ουσιαστικός στο να υποκρίνεσαι, στο να χύνεις κροκοδείλια δάκρυα και έπειτα να πιάνεις φτυάρι και κουβά στα χέρια. Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο πέφτεις στα μάτια των άλλων που αργά ή γρήγορα θα σε καταλάβουν, πέφτεις και στον ίδιο σου τον εαυτό, γονατίζεις μπροστά στον καθρέφτη και αναρωτιέσαι ποιο είναι το είδωλο απέναντί σου.

Οι καταστάσεις αυτές είναι αρρωστημένες, σε κρατάνε πίσω στη ζωή και σου στερούν πολύτιμο χρόνο. Γιατί να μείνω λοιπόν σε κάτι που με ακινητοποιεί; Που με κάνει να σκέφτομαι άσχημα για τον άλλο και να στερούμαι το μέλλον; Δε θέλω, πραγματικά. Όσο άντεξα, άντεξα. Όσα υπέμεινα, τα υπέμεινα. Τώρα όμως θέλω να ζήσω, χωρίς μάσκες με ανθρώπους αληθινούς που κάνουν την κάθε μου μέρα μοναδική και γεμάτη με όμορφες ή δυσάρεστες στιγμές…