Τον έρωτα τον γεννά το μυαλό, τον απογειώνει η ψυχή και τον ριζώνει το πάθος και το αμοιβαίο “μαζί”.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.

Όταν μιλάς για έρωτα, δεν χρειάζεται να φωνάζεις δυνατά.
Από μόνος του ο έρωτας έχει όλη την δύναμη, το πάθος και την ορμή για να τον νιώθεις χωρίς να τον κραυγάζεις.

Δεν ψάχνει την επιβεβαίωση ο έρωτας μέσα από φωναχτές δηλώσεις.
Δεν τις χρειάζεται καν.
Όταν υπάρχει, καταλύει τα πάντα γύρω του.
Δεν χρειάζεται αποδείξεις. Είναι το ήρεμο χαμόγελο που κουβαλάς η μεγαλύτερη απόδειξη που θα πάρεις.

Είναι η λάμψη στα μάτια που κοιτάς όλες οι λέξεις που δεν θα χρειαστεί να ακούσεις.
Μην τον διαφημίζεις τον έρωτά σου. Δεν είναι ταινία για να βγει προσεχώς και να γίνει talk of the town ανάμεσα σε γνωστούς και φίλους.

Μην τον χαραμίζεις στα μάτια των πολλών και στα χείλια των περίεργων.
Μην τον φθείρεις περιφέροντάς τον και σελφάροντάς τον.

Κράτα τον για τους λίγους της ζωής σου. Εκείνους που σε έχουν δει θαμπή και άχρωμη και τώρα μπορούν να αναγνωρίσουν την λάμψη σου.

Δώσε στον έρωτά σου το πολυτιμότερο δώρο. Αυτό του χρόνου.
Χρόνο αβίαστο, άπλετο, χωρίς όρους και όρια.
Χρόνο να πατήσει στα πόδια του. Να μάθει το μαζί. Να βρει το ρυθμό του.
Χρόνο να αντέξει στα τρωτά και να ξαναγεννηθεί όταν κάτι τον πληγώσει.

Δώσε του μυρωδιά.
Δεν μπορείς να αντιγράψεις την μυρωδιά των σεντονιών που μοιράστηκαν δυο σώματα.
Δεν μπορείς να αναπαράγεις αυτή την αίσθηση.
Είναι η στιγμή που οι δυο δεν υπάρχουν. Μετριούνται σαν ένα.
Είναι ακριβώς αυτό που δεν μπορούν να μοιραστούν με κανέναν άλλο.
Είναι η μυρωδιά τους που θα ξυπνά πάντα στις μνήμες τους την μάχη των σωμάτων από την διεκδίκηση μέχρι την παράδοση.

Να τον αγγίζεις τον έρωτα.
Μην φοβάσαι, ο αληθινός έρωτας, είναι άφθαρτος και άτρωτος. Όσα σημάδια κι αν του αφήσεις στο πέρασμά σου, δεν μπορείς να τον καταστρέψεις.
Το μόνο που καταστρέφει έναν έρωτα είναι η απουσία.
Η απουσία των ψυχών.
Τον έρωτα τον γεννάει το μυαλό, τον ζει η ψυχή και επιβιώνει μέσα στα σώματα.

Να τον ακούς τον έρωτα. Να δίνεις σημασία στις στιγμές του πάθους και τις λέξεις που ξεστομίζει τότε. Είναι οι πιο ειλικρινείς.
Είναι εκείνες που δεν πέρασαν από καμιά επεξεργασία.
Να τον ακούς να σπαράζει σε αίθουσες αεροδρομίων και λιμάνια.
Να μένεις σιωπηλή και να ακούς την έντασή του όταν δίνει τις μάχες του με το πάθος και τον πόθο. Όταν αντιστέκεται στην θλίψη και τον πόνο.

Να τον θαυμάζεις τον έρωτα. Να τον θαυμάζεις και να του το δείχνεις. Να απολαμβάνεις τα πείσματα και τα καπρίτσια του. Γιατί να ξέρεις, ο έρωτας είναι παιδί και μάλιστα κακομαθημένο. Επαναστάτης χωρίς αιτία και έτοιμος να φέρει την καταστροφή με την παραμικρή σκιά.

Για τον έρωτα να θυσιάζεις.
Να δίνεις το είναι σου. Να δίνεις την ψυχή σου. Να παραδίδεις τον εγωισμό σου. Να δίνεις την ζωή σου.
Άλλωστε όλα αυτά, ο έρωτας θα στα δώσει πίσω όταν θα είναι η ώρα να φύγεις μακριά.

Μην του χαρίζεις πολλές λέξεις. Δεν τις χρειάζεται. Είναι αρσενικό ο έρωτας. Τα πολλά πολλά τα αρνιέται και στις πράξεις βρίσκει λόγο να υπάρχει.

Να τον μαλώνεις όταν αρχίζει να σε περιγελά για την αδυναμία σου σ’ εκείνον. Σαν παιδί που είναι, έχει την τάση να θεριεύει και να έχει θράσος περίσσιο.

Να του δείχνεις σεβασμό. Μην τον χρησιμοποιείς για να δειχθείς. Θα ντραπεί και θα φύγει. Μην τον κατηγορείς που δεν ήρθε ακόμα κι εσύ τον περιμένεις. Θα έρθει. Πάντα έρχεται. Μόνο που το πού και το πότε δεν θα σου δώσει ποτέ το δικαίωμα να το επιλέξεις εσύ.

Να μην τον αφήνεις ποτέ να βολευτεί. Ο βολεμένος έρωτας, είναι τελειωμένος έρωτας. Να τον ταλαιπωρείς και να σε ταλαιπωρεί. Έτσι ξέρεις πως θέλει να μείνει. Έτσι ξέρεις πως είναι ακόμα εδώ.

Να τον παρατηρείς κάθε μέρα σαν να είναι κάτι καινούριο, κι όσες φορές σου υποσχεθεί τον Παράδεισο να είσαι προετοιμασμένη για την κόλαση.

Μην ρωτάς πολλά. Βρες μόνη σου τις απαντήσεις. Σώπασε και άκου τις σιωπές του.

Και πρόσεξε καλά, μην τον παίξεις ποτέ στα ζάρια. Μην τον παίξεις ποτέ αν δεν είσαι έτοιμη να τον χάσεις. Γιατί όταν τον ρισκάρεις, όταν τον παίξεις, τον έχεις ήδη κάνει μικρό στα μάτια σου. Τον έχεις εξευτελίσει. Κι ο έρωτας το μόνο που δεν σηκώνει, είναι τον εξευτελισμό.

Τότε θα γνωρίσεις την οργή του. Κι η οργή του θα σε γκρεμοτσακίσει. Χωρίς έλεος.

Ο έρωτας είναι αρσενικό. Κτητικό και περπατάει πάντα αργά και προηγείται.
Μην τον μπερδεύεις με άλλα που προσπαθούν να του μοιάσουν. Ο έρωτας γελάει με αυτά.

Ο έρωτας δεν έχει υποκοριστικό. Δεν χωράει τίποτα λίγο και μικρό. Κι έχει την τάση να ξεγυμνώνει τα μικρά, τα φτηνά και τα λίγα αμά τη εμφανίσει τους.

Προηγείται όλων. Η λογική, η αγάπη, κι όλα εκείνα τα απτά συναισθήματα, έπονται. Προηγείται όλων και τα ορίζει όλα.

Είναι άλλωστε ο μόνος, που τα έβαλε με την μνήμη και την νίκησε.

Γιατί ο έρωτας, την στιγμή που τον συναντάς, διαγράφει κάθε παρελθόν.

Παραγράφει οτιδήποτε υπήρξε πριν από εκείνον.

Διαγραφεί ακόμα και τον εαυτό του σε μια άλλη μορφή. Με άλλους πρωταγωνιστές.

Τον έρωτα τον γεννά το μυαλό, τον απογειώνει η ψυχή και τον ριζώνει το πάθος και το αμοιβαίο “μαζί”.

LoveLetters