Τι είναι τελικά αυτός ο τοξικός άνθρωπος;
Γράφει η Ελένη Κωβαίου
Είναι κάποιες καταστάσεις στην ζωή που ή τις κόβεις μαχαίρι ή αφήνεσαι έρμαιο.
Πιάσαμε τα τελευταία χρόνια την καραμέλα των τοξικών ανθρώπων για να δικαιολογήσουμε κάθε σαθρή συμπεριφορά.
Τι είναι όμως τελικά αυτός ο τοξικός άνθρωπος;
Είναι εκείνος που προσβάλει;
Είναι εκείνος που βγάζει όλα του τα κόμπλεξ στους τρίτους;
Είναι εκείνος που επιλέγει να βλάπτει; Να κακολογεί; Να εκθέτει;
Είναι ο αχάριστος;
Μήπως είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα, ακριβώς γιατί ο καθένας μας είναι διαφορετικός και μοναδικός;
Γιατί ανάλογα με τα βιώματά μας και τις προσλαμβάνουσές μας σαν άνθρωποι και σαν προσωπικότητες, δεχόμαστε ή πληγωνόμαστε από διαφορετικά πράγματα;
Ο κουτσομπόλης, δεν ενοχλείται από εκείνους που σχολιάζουν και μεταφέρουν λόγια από εδώ κι από εκεί, γιατί του είναι μια οικεία συμπεριφορά. Θα θιχτεί, μόνον όταν στο κέντρο των σχολίων, βρεθεί εκείνος.
Ο αχάριστος, θα ακούσει με μεγάλη ευκολία τη δικαιολογία γιατί έχει μάθει σε αυτές.
Ο ψεύτης, θα δικαιολογήσει το ψέμα, μπορεί και να το ακούσει με ευκολία ή και συμπάθεια ενδόμοιχα, γιατί ξέρει πώς είναι.
Σε όλα αυτά όμως υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Τα βιώματά μας.
Δεν είναι οι άνθρωποι τοξικοί. Είναι τα βιώματά τους. Είναι το παρελθόν, ο τρόπος που έχουν μεγαλώσει, οι στιγμές που τους έχουν διαμορφώσει.
Αν δεν αντιμετωπίσουν το παρελθόν τους, αν δεν κάνουν ειρήνη μαζί του, τότε η τοξικότητα μεταφέρεται στο χαρακτήρα τους. Τότε αρχίζουν να νοσούν.
Οι άνθρωποι που χαρακτηρίζουμε “τοξικοί”, συνήθως, έχουν ένα σκληρό παρελθόν ακόμα και ψευδοφανούς τελειότητας.
Aυτό δεν σημαίνει, πως εσύ είσαι υποχρεωμένος να δεχτείς και να κουβαλήσεις όλο αυτό το βάρος.
Μπορείς να μείνεις, μέχρι το σημείο που δεν βαραίνει η ψυχή.