Γράφει ο Γιώργος Λυμπεράκης
Στις διακοπές όλα γίνονται πιο γρήγορα, πιο απλά και πιο ξεκάθαρα. Είναι εκείνες οι μέρες που δεν έχεις την ασφάλεια της ρουτίνας να καλύψει τα κενά. Δεν υπάρχουν τα “πάω στη δουλειά”, τα “βιάζομαι”, τα “τα λέμε το βράδυ”. Είσαι εκεί, γυμνός από δικαιολογίες, απέναντι στον άλλον. Και τότε φαίνεται η αλήθεια. Φαίνεται αν χωράς ή αν περισσεύεις.
Μπορεί να περνάς υπέροχα, να γελάς, να χαλαρώνεις και να ανακαλύπτεις πως όντως, δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο μπορείς να ανασάνεις. Ή μπορεί να συνειδητοποιήσεις ότι σε κουράζει ακόμα κι η σιωπή του. Ότι κάθε του κίνηση είναι αγγαρεία. Ότι δεν ταιριάζετε ούτε στον ρυθμό, ούτε στον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο. Στις διακοπές, δεν υπάρχουν μάσκες.
Εκεί καταλαβαίνεις αν μπορείς να μοιραστείς όχι μόνο το κρεβάτι, αλλά και τον καφέ της Κυριακής, την αναμονή στο πλοίο, το να χαθείτε σε ένα στενό. Αν υπάρχει χημεία που κρατάει ή αν ήταν μόνο φούσκα της καθημερινότητας. Οι διακοπές ξεγυμνώνουν σχέσεις και δείχνουν αν έχουν βάση ή αν στηρίζονται σε ψευδαισθήσεις.
Είναι αλλιώς να ζεις με κάποιον λίγες ώρες την ημέρα και αλλιώς να μοιράζεσαι 24 ώρες συνεχόμενα. Εκεί βλέπεις τις αντοχές. Εκεί φαίνεται αν μπορείς να συμβαδίσεις. Αν γελάτε με τα ίδια μικρά πράγματα ή αν κάθε διαφορά γίνεται αφορμή για καβγά. Αν σε ηρεμεί ή σε πνίγει. Αν σε γεμίζει ή σε αδειάζει. Στις διακοπές φαίνεται η αλήθεια που φοβόσουν να δεις.
Γι’ αυτό και οι διακοπές είναι ο μεγαλύτερος καθρέφτης. Δεν έχουν φίλτρα, δεν έχουν φτιασιδώματα. Σου λένε ξεκάθαρα: “με αυτόν τον άνθρωπο μπορείς” ή “δεν είναι για σένα”. Και όσο κι αν πονάει, είναι καλύτερα να το μάθεις τότε, παρά να το κουβαλάς μια ζωή σαν λάθος που δεν τόλμησες να τελειώσεις.
Γιατί τελικά, οι διακοπές δεν είναι μόνο χαλάρωση. Είναι κι ένα crash test στις σχέσεις. Εκεί που φαίνεται αν το “μαζί” σας έχει ουσία ή αν ήταν απλώς μια συνήθεια που έσπασε με το πρώτο κύμα.
