Γράφει η Έφη Νερούτσου
«Θα».
Τόσο μικρή μα τόσο μεγάλη λέξη. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ποιο είναι το συνώνυμο του «θα»;
Είναι η λέξη «υπόσχομαι».
Σκέψου το και θα δεις πως έχω δίκιο. Δεν είχα μπει ποτέ στην διαδικασία να σκεφτώ αυτή την λέξη, δεν έτυχε δεν το έφερε η στιγμή.
Υπόσχομαι.
Μα πως υπόσχεσαι κάτι; Δεν ξέρεις τι θα γίνει στα επόμενα τρία λεπτά της ζωής σου. Πως λες σε κάποιον «σου υπόσχομαι πως…»
Ότι και να είναι αυτό. Από το πιο απλό μέχρι τις εκδηλώσεις αγάπης.
Όχι, μην υπόσχεσαι. Οι υποσχέσεις μένουν όπως ακριβώς και τα ψέματα.
Ξέρεις, σκέφτομαι όσο γράφω και δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να υπόσχεται τίποτα και σε κανέναν.
Ανήκω στην κατηγορία ανθρώπων με τις αποδείξεις. Ήξερα πως σε αυτούς που τόλμησα να πω «σ´αγαπαω», θα ήμουν εκεί πάντα να τους αγαπάω και το έκανα και συνεχίζω να το κάνω.
Είμαι πάντα εδώ οποίος και από τους ανθρώπους που έχουν περάσει από την ζωή μου με χρειάζεται.
Είμαι πάντα εδώ πάντα όταν πρέπει να τους δείξω πως τους αγαπάω και ας μην τους το πω.
Αυτό ξέρεις είναι μια υπόσχεση. Έχω υποσχεθεί κάτι σε κάποιον χωρίς όμως να του το πω.
Και αυτό είναι καλύτερο. Γιατί κοιμάμαι τα βράδια και ξέρω πως δεν έχω αφήσει καμία εκκρεμότητα πίσω μου. Πως κάποιοι μπορεί να με σκέφτονται αλλά όχι επειδή τους έχω υποσχεθεί κάτι που δεν τήρησα.
Μην δίνετε υποσχέσεις. Δεν χρειάζονται. Είναι ψεύτικες και όταν το καταλαβαίνεις νιώθεις θλίψη και αηδία. Δυο συναισθήματα που δεν πρέπει να υπάρχουν για κανέναν άνθρωπο που πέρασε από την ζωή σου. Είτε έκατσε λίγο, είτε πολύ.
Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που έγραψα το κείμενο «Να αγαπάτε τους πρώην σας» και εννοούσα και την κάθε τελεία σε αυτό το κείμενο.
Τους αγαπάω όλους. Έναν προς έναν.
Τώρα που το σκέφτομαι, αυτοί έκαναν το λάθος και μου υποσχέθηκαν κάτι όμως τους λατρεύω γιατί το τήρησαν όλοι. Με αγαπούν μέχρι και τώρα.
Έχουν όλοι την δική τους ζωή πια. Κάποιοι είναι ακόμη και με παιδιά μα με αγαπούν. Χαίρονται όταν με βλέπουν, με αγκαλιάζουν και με ρωτούν τα νέα μου.
Θα με πάρουν τηλέφωνο στα γενέθλια μου και θα μου πουν χρόνια πολλά και στο τέλος πάντα θα μου πουν αυτό το οποίο μου υποσχέθηκαν.
«Σ αγαπώ πολύ».
Και εγώ χαίρομαι. Χαίρομαι γιατί δεν άξιζα σε πολλούς από αυτούς. Χαίρομαι γιατί δεν φέρθηκα σε όλους όπως τους άξιζε. Χαίρομαι γιατί θα είχαν κάθε λόγο να μην με έχουν στην ζωή τους και να μην τηρησουν καμία υπόσχεση. Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους πολλούς χαίρομαι που με αγαπούν ακόμη αλλά το κυριότερο; Που μου το δείχνουν.
Όταν νοιάζεσαι κάποιον να του το δείχνεις. Να τον παίρνεις τηλέφωνο έτσι απλά, χωρίς λόγο. Απλά να τον ακούσεις και να δεις αν είναι καλά.
Να έχεις τα κότσια όταν δεν είσαι σωστός να πάρεις και να πεις «κατέβα. Είμαι κάτω από το σπίτι σου, θέλω να σου πω κάτι». Να τολμάτε να πολεμήσετε για αυτό το οποίο νιώθετε. Να μην αφήνετε ποτέ τον άνθρωπο που λέτε ή είπατε πως νοιάζεστε χωρίς μια εξήγηση, χωρίς να τον κοιτάξετε στα μάτια και να του μιλήσετε έστω για τελευταία φορά.
Αν τον έχεις νοιαστεί τον άλλον για ένα δευτερόλεπτο της ζωής σου τότε ναι, θα θες να ξέρεις πως είναι καλά. Αν δεν είναι εξαιτίας σου πρέπει να το διορθώσεις. Όπως νομίζεις εσυ. Σε αυτά δεν υπάρχουν κανόνες.
Άντρες φίλοι μου, ξέρετε πως σας λατρεύω.
Μα πάντα μιλάγαμε ξεκάθαρα εμείς. Μην λετε μεγάλα λόγια. Δεν χρειάζεται. Αν θέλετε μετά το τέλος της σχέσης μας να σας θυμόμαστε με χαμόγελο ή να έχουμε έστω μια καλή κουβέντα να πούμε για εσάς μην λέτε ψέματα. Δεν είναι ωραία και αργά ή γρήγορα τα καταλαβαίνουμε γιατί φαίνονται.
Αν δεν σας νοιάζει η γνώμη μας για εσάς μπορείτε να συνεχίσετε την ζωή σας δίνοντας και στην επόμενη, ψεύτικες υποσχέσεις που δεν πιστεύετε ούτε εσείς.
Όμως να θυμάστε κάτι..
Στο τέλος της ημέρας, όταν τα φώτα σβήνουν, είτε δίπλα σας κοιμάται κάποια είτε όχι, είστε εσείς με τον εαυτό σας. Κάποια στιγμή θα μετανιώσετε για όλα τα ψέματα σας. Όλοι το έχουμε πάθει.
Η καθαρή συνείδηση είναι το παν σε αυτή την ζωή. Μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό.
Σας φιλώ και σας αγαπώ.
Μεγάλο φιλί.
