Γράφει η Εύα Καρρά
Δεν ήταν ποτέ «εύκολος».
Αντίθετα, κουβαλούσε μια αυστηρότητα που δεν συγχωρούσε λάθη, ένα πείσμα που τον έκανε να πηγαίνει πάντα μέχρι το τέλος.
Τελειομανής, απαιτητικός, φιλόδοξος.
Ίσως και ματαιόδοξος.
Κι όμως, είχε το θάρρος να το δείχνει χωρίς να ντρέπεται.
Εγωιστής, κάποιες φορές αλαζόνας, άλλες σκληρός και αδιάλλακτος.
Δεν χάιδευε αυτιά, δεν φορούσε μάσκες, δεν ήξερε να παίζει το «εύκολο».
Μοναχικός, απόμακρος, αντιδραστικός, νευρικός, παρορμητικός.
Δεν τον έλεγες διπλωμάτη· μάλλον τον αντίθετο.
Ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής, ακόμα κι όταν η αλήθεια του πλήγωνε.
Ένας άνθρωπος που δεν βολεύεται, που δεν χωράει σε συνηθισμένα καλούπια.
Ενδιαφέρων, σίγουρα.
Διαφορετικός, ακόμα πιο σίγουρα.
Γιατί οι άνθρωποι που έχουν μέσα τους φωτιά, ποτέ δεν είναι απλοί.
Το ερώτημα είναι άλλο.. αντέχεις να μείνεις δίπλα του;
Γιατί το «δύσκολος» δεν είναι μειονέκτημα, είναι δοκιμασία.
Κι αν την περάσεις, τότε καταλαβαίνεις.
Κι ίσως εκεί, μέσα στις αντιφάσεις του, να βρεις το πιο αληθινό κομμάτι του.
