Γράφει ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος
Όλοι εσείς που ξανά βρήκατε το νόημα να μιλήσετε, να μοιράζεστε, να ονειρεύεστε και να νιώθετε την σταθερότητα στην ασταθή ζωή που όλοι διανύουμε να λέτε ένα ευχαριστώ.
Όλοι εσείς που έχετε ένα ζεστό χέρι να σας αγκαλιάζει τον χειμώνα, ένα χέρι να σας τραβάει από την απόγνωση προτού καν το ζητήσετε, να λέτε ένα ευχαριστώ.
Σε μια έρημο κάποιος γίνεται το νερό της σωτηρίας σας.
Πιείτε το μέχρι να ξεδιψάσει η ψυχούλα σας.
Σε όλους εσάς που κάποιος σας άρπαξε απ’ τα δεδομένα της ρουτίνας, και σας οδήγησε στα μονοπάτια της ευτυχίας μακριά από λάθος ανθρώπους, να μάθετε να λέτε ένα ευχαριστώ και προπάντων να μάθετε να το δείχνετε.
Η αγάπη δεν είναι ένα γεφύρι που το κοιτάς από ψηλά, αλλά το περπατάς.
Ψάχνεις στιγμές, και γεμίζεις αναμνήσεις.
Νιώστε λίγο τύχη μέσα σας που έχετε στο πλευρό σας τον άνθρωπο σας.
Ένα τριαντάφυλλο βρίσκεται γύρω σας, δίπλα σας, αφήστε το συναίσθημα σας, πάνω σε μία κάρτα, όχι επειδή είναι γενέθλια η γιορτή, αλλά διότι είναι μία απλή Τετάρτη.
Κάνετε μία ωραία έκπληξη στον άνθρωπο σας.
Φωνάξτε το σ’ αγαπώ με πράξεις.
Τίποτα δεν κοστίζει περισσότερο απ’ την θλίψη που νιώσατε πριν τον γνωρίσατε.
Η δική σας Τετάρτη είναι της καρδιάς μοιράσματα.
Και το ευχαριστώ έχει αιώνια αξία!
