Γράφει η Φύλλις Γκούστη
Ακόμα και εκείνοι που δεν φαίνονται να χρειάζονται βοήθεια.
Εκείνοι ξέρεις, που ποτέ δεν ζητούν.
Ίσως και εκείνοι στο βάθος να την χρειάζονται.
Ίσως και περισσότερο από όλους τους άλλους.
Να είσαι ευγενικός.
Και ευσπλαχνικός.
Και άνθρωπος. Ανθρώπινος.
Λίγοι τέτοιοι έμειναν πια.
Γρήγοροι οι ρυθμοί, μεγάλο το στρες και οι πολλοί πιάνονται στην “φάκα” του είμαι.
Του φαίνομαι.
Ας μάθουμε τώρα να γινόμαστε.
Να ξανα-γινόμαστε.
Να απλώνουμε το χέρι στα δύσκολα και να μένουμε.
Να ενδιαφερόμαστε.
Να γινόμαστε. Άνθρωποι. Ξανά.
Από την αρχή.
Μια ευχή καλής νέας χρονιάς, παραμένει μόνο μια ευχή, αν στις πράξεις δεν φανούμε διαφορετικοί.
Ας είναι λοιπόν, μια διαφορετική χρονιά.
Μια χρονιά, άξια, να φέρει άξιους μπροστά.
Εκείνους που νοιάζονται.
Εκείνους που μένουν.
Εκείνους που συγχωρούν.
Εκείνους που χαμογελούν κι ας έκλαιγαν λίγο πριν.
Εκείνους που συνεχίζουν.
Εκείνους που μέσα στην πίστη τους για το αλλιώτικο, είναι ικανοί, την αλλαγή να φέρουν!
