Μην ξεχνάς τα όνειρα που έκανες παιδί..
Γράφει Βάλια Κ.
Υπάρχουν γύρω μας κάποιες ψυχές εγκλωβισμένες.
Σε σώματα ξένα. Φυλακισμένες σε πρέπει, μη σε αν που είχαν ξέχασει τα όνειρα τους που έκαναν σαν παιδιά. Ξέχασαν τα θέλω τους και έγιναν ένα με τα θέλω των άλλων, της κοινωνίας, των καθώς πρέπει. Έχασαν την αγνότητα που τους συντρόφευε έως κάποια ηλικία.
Μεγάλωσαν με σκοπό να αλλάξουν τον κόσμο. Με ευαισθησίες και ενάντια σε καλούπια. Τώρα όλα χάθηκαν πίσω από έναν καθρέφτη με κανόνες.
Έρχονται στιγμές που το όνειρο επιστρέφει και τα σημάδια της μελαγχολίας κάνουν την εμφάνιση τους για λίγο. Θέλει πείσμα, εγωισμό και μια δόση αδιαφορίας για όποιον σταθεί εμπόδιο στα θέλω σου.
Να του φωνάξεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου ότι ζεις και αναπνέεις για τους στόχους σου και δεν είσαι μια άψυχη κούκλα που εκεί που θα σε τοποθετήσουν εκεί θα μείνεις και ας είναι αποπνικτικά για σένα.
Υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι αερικά. Εκείνοι που μάχονται και δε τα παρατάνε. Κάνουν σημαία τους την ελευθερία της ψυχής τους και κρατάνε μακρυά τους ότι είναι τοξικό, από καταστάσεις μέχρι και ανθρώπους μακρυνούς αλλά και στο κοντινό τους περιβάλλον. Είναι αυτοί που δε τους νοιάζει να πληρώσουν με κάθε τίμημα τις επιλογές τους. Είναι εκείνοι που οι πιο βολεμένοι και μη θα τους κρίνουν για τα πιστεύω τους και για τις αξίες τους αλλά που κατά βάθος τους ζηλεύουν γιατί ξέρουν να ζουν, να αγαπάνε και να εκτιμούν.
Η ελευθερία της ψυχής είναι μεγάλο ζητούμενο ειδικά στις μέρες μας.
Πρέπει να είναι ελεύθερη γιατί υπάρχει αντίκτυπο στο σώμα. Πολλά σωματικά προβλήματα πηγάζουν από εκεί. Πολλά πρόσωπα θλιμμένα που κυκλοφορούν ανάμεσα μας έχουν ένα αγκάθι στην ψυχή κρυμμένο. Μεγαλώνοντας ξεχνάμε τα όνειρα μας και πολλές φορές η συναναστροφή με ένα παιδί μπορεί να μας τα θυμίσει λόγω της αγνότητας του στην ψυχή.