Γράφει η Αριάδνη
Κοιτάζεις πίσω σου και βλέπεις λάθη. Τα δικά σου λάθη, όχι των άλλων, στο ‘χω ξαναπεί.
Γιατί μόνο αυτά μπορείς να διορθώσεις. Γιατί μόνο εσένα μπορείς να “διορθώνεις” και να γίνεσαι καλύτερη.
Κοιτάζεις δίπλα σου και είσαι μόνη, από επιλογή.
Όσα λάθη κι αν διόρθωσες στα χρόνια που πέρασαν, δεν έφτασαν για να καταφέρεις να δημιουργήσεις μια ουσιαστική σχέση όπου θα μπορείς να μοιράζεσαι τη ζωή σου.
Σκέφτεσαι τι θα μπορούσε να σε βγάλει από τη μοναξιά σου.
”Ένα θαύμα!” είναι η αυθόρμητη απάντησή σου κι ένα αυτοσαρκαστικό χαμογελάκι ζωγραφίζεται στη φάτσα σου, που για άλλη μια φορά σε σώζει!
Ένα θαύμα, τίποτα λιγότερο! Τα λιγότερα, τα μικρά, τα συμβατικά, τα είδες, τα είχες, τα βαρέθηκες.
Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να ξαναζείς παρόμοιες καταστάσεις και να αναλώνεσαι, αλλάζοντας μόνο τον συμπρωταγωνιστή.
Άλλωστε, αν νιώθεις μόνη σου μέσα σε μία σχέση, ποιος ο λόγος να την έχεις; Το σεξ; Υπερεκτιμημένο.
Ναι σίγουρα, όταν είναι καλό, περνάς καλά! Είσαι καλά όμως;
Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο, να είσαι ουσιαστικά καλά κι όχι απλά να περνάς καλά στο κρεβάτι (ή όπου!).
Και πόσο καλά μπορείς να είσαι όταν ο άλλος εκτός από το σώμα σου, δεν αγκαλιάζει και την ψυχή σου, δεν ‘ξεσηκώνει’ και το πνεύμα σου; Όταν δεν μπορείς να μοιραστείς μαζί του συναισθήματα, σκέψεις, ανησυχίες, όνειρα, σχέδια και να σε καταλάβει;
Μισά, όλα μισά. Μισή επαφή, μισή επικοινωνία, μισή ζωή. Κι επειδή με τα μισά είσαι μαλωμένη χρόνια τώρα, προτιμάς μια ολόκληρη, ξεκάθαρη και ολόδικιά σου μοναξιά!