Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη
Αγαπώ τους ανθρώπους που είναι πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Που σου σφίγγουν το χέρι και νιώθεις τις ειλικρινείς τους προθέσεις.
Που έχουν έτοιμο έναν καλό λόγο στο στόμα και πρόθεση να κάνουν τους άλλους χαρούμενους.
Και εσύ αναρωτιέσαι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν έννοιες ή προβλήματα στη ζωή τους; Πώς γίνεται πάντα να χαμογελούν και να δείχνουν ξέγνοιαστοι;
Κι εγώ θα σου πω πως αυτοί οι άνθρωποι με τα χαμογελαστά μάτια έχουν πονεμένη καρδιά!
Έχουν δοκιμαστεί σκληρά από τη ζωή και ξέρουν πως είναι να υποφέρεις. Αυτό ακριβώς είναι που τους κάνει να θέλουν να δίνουν όσα στερήθηκαν και να προσφέρουν όσα δεν πήραν.
Κατάφεραν να κάνουν τον πόνο τους χαρά και να τον μοιράζουν. Είναι πρόθυμοι να ακούσουν και να στηρίξουν τους άλλους. Σκορπούν το γέλιο και έτσι ευχαριστιούνται και οι ίδιοι κάνοντας τους γύρω χαρούμενους.
Χαμογελούν κι ας πονούν! Πόση δύναμη κρύβει αυτό;
Γι’ αυτό τους αγαπώ!