Γράφει η Αριάδνη
Δύσκολες εποχές. Πιεζόμαστε από παντού και εντείνονται οι πάσης φύσεως ανασφάλειές μας, για την υγεία μας, τα οικονομικά μας, την επιβίωσή μας γενικότερα. Σαν να τα έχει τινάξει κάποιος όλα στον αέρα κι εμείς περιμένουμε με κομμένη την ανάσα, να δούμε που θα κάτσει και τι θα μείνει όρθιο τελικά.
Πρέπει να αντέξουμε, αυτό σκέφτομαι. Πρέπει να βρούμε τρόπους να ισορροπήσουμε το μέσα μας, κόντρα σε όλη αυτή την ανισορροπία και την τρέλα της εποχής που μας περιβάλλει.
Πρέπει να αντισταθούμε στη θλίψη και στην απαισιοδοξία.
Πρέπει να βρούμε τρόπους να διώξουμε τη μαυρίλα από τις σκέψεις και την ψυχή μας, πριν μας καταπιεί ολάκερους και μας κάνει καταθλιπτικούς.
Μικρά βήματα. Όσες φορές ένιωσα να γκρεμίζεται ο κόσμος μου, αυτό έκανα, μικρά βήματα επιβίωσης.
Μικροί καθημερινοί στόχοι που εξαρτώνται μόνο από τον εαυτό σου.
Μικροί στόχοι αυτοφροντίδας, από το να πίνεις πολύ νερό και να τρέφεσαι σωστά, μέχρι το να περπατάς έστω κι ένα τετράγωνο γύρω από το σπίτι σου.
Μικρές διέξοδοι για να μη σκέφτεσαι όλα αυτά που σε χαλάνε, χωρίς να φυτοζωείς όμως μπροστά σε μία τηλεόραση ή σε έναν υπολογιστή. Από το να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να ακούσεις μουσική ή να δεις μια ωραία ταινία, μέχρι το να συμμαζεύεις ένα-ένα τα συρτάρια σου ή να θυμηθείς ένα παλιό σου χόμπι ή να ανακαλύψεις ένα καινούριο.
Μικρές ανάσες επικοινωνίας με τους ανθρώπους σου. Από το να βρεις χρόνο να πιείτε έναν καφέ ή ένα ποτό ή να πάτε για φαγητό ή έστω να μιλήσετε πέντε λεπτά στο τηλέφωνο.
Μικρά βήματα, μικρά πράγματα που θα σε βοηθήσουν να διατηρήσεις κάποιες ισορροπίες εντός σου και θα κάνουν λίγο πιο ευχάριστη την καθημερινότητα, προσφέροντάς σου μια σανίδα σωτηρίας.