Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου
Πολλά μπορώ να ανεχτώ στη ζωή μου αλλά η αδικία με τρελαίνει, με βγάζει έξω από τα ρούχα μου. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην αδικία εις βάρος μου, μιλάω γενικότερα.
Βλέπεις ανθρώπους να καταπατούν δικαιώματα, να φέρονται άσχημα, να πατούν επί πτωμάτων, να κάνουν κακό σε άλλους και να εξελίσσονται και να προχωρούν στη ζωή λες και δεν τρέχει τίποτα. Μάλιστα πολλές φορές βλέπεις τη ζωή να τους ανταμείβει με τους καλύτερους τρόπους.
Κι εσύ; Εσύ που πας με το σταυρό στο χέρι; Εσύ που πάντα νοιάζεσαι να μη πληγώσεις τους γύρω σου, εσύ που πάντα προσπαθείς να είσαι δίκαιος και σωστός; Πως γίνεται πάντα να καταλήγεις με το μικρότερο κομμάτι της πίτας; Πως γίνεται εσύ να εξακολουθείς να ταλαιπωρείσαι και να περνάς από σαράντα κύματα; Που είναι το δίκαιο ρε παιδιά;
Χτυπιέσαι στη δουλειά και κάνεις τα πάντα, και βρίσκεται ένας έξυπνος που τραβάει το χαλάκι κάτω από τα πόδια σου, ίσως κλέβει ιδέα σου και την παρουσιάζει για δική του, ίσως λέει ψέματα στον εργοδότη, και παίρνει αύξηση και προαγωγή. Κι εσύ κάθεσαι σα χαμένος και κοιτάς και νιώθεις το αίμα σου να βράζει…
Φέρεσαι σε ανθρώπους τίμια. με καλοσύνη, νοιάζεσαι μη τους πληγώσεις, μη τους αδικήσεις, και σε πληρώνουν μόνο με αχαριστία, με πισώπλατα μαχαιρώματα κι αφού πάρουν αυτό που θέλουν γίνονται καπνός
Βλέπεις γύρω σου ανθρώπους να παλεύουν καθημερινά με τη ζωή, να εργάζονται σκληρά, να μη το βάζουν κάτω. Και η ζωή τους δίνει το ένα χτύπημα πίσω από το άλλο. Και βλέπεις και κάτι άλλους που χωρίς να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι, η ζωή τους τα φέρνει όπως τα θέλουν.
Που είναι ρε παιδιά αυτό το δίκιο; Κι αυτή η θεία η πως την λένε ; Δίκη; Πού είναι; Όσο και να προσπαθείς να είσαι θετικός, πάντα θα είσαι ευάλωτος στο κακό και το άδικο. Και τι κάνεις; Το αφήνεις να σε πάρει από κάτω; Και τι κατάφερες έτσι; Εκτός από αδικία και κακία, τώρα έχεις και δυστυχία.
Όχι φίλε μου δε θα τους κάνω τη χάρη. Και μη τους κάνεις τη χάρη ούτε και εσύ. Μάθε πρώτα από όλα να αποδέχεσαι ότι έτσι είναι, ότι το κακό και το άδικο πάντα θα υπάρχουν. Πάρε δύναμη από τη σκέψη ότι εσύ δεν είσαι έτσι και δε θα γίνεις ποτέ. Κι ας γίνει αυτή η δύναμη κινητήρια. Κοίτα βαθιά μέσα σου και βρες την. Και πες “μπορώ”. Και βγες εκεί έξω και διεκδίκησε το δίκιο σου και τη θέση που σου αξίζει σε αυτόν τον κόσμο.
Και μη σταματάς ποτέ! Γιατί όταν σταματήσεις, όλο το κακό και το άδικο γύρω σου, θα έχουν κερδίσει. Μη τα αφήνεις!