Τι να τα κάνω τα λόγια; Ξέρεις πόσα έχω ακούσει στη ζωή μου;

Γράφει η Αστέρω

Τι να τα κάνω τα λόγια; Ξέρεις πόσα λόγια έχω ακούσει στη ζωή μου;

Μια ζωή σαν ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο που κούρασε. Που τσάκισε κάθε ρανίδα της ψυχής μου και γονάτισε όλα τα κουράγια που είχα άπλετα. Που πήρε τη χαρά και την έκανε φόβο και μιζέρια. Που έκρυψε τον ήλιο για να μπορώ να βαδίζω χωρίς να τραβάω την προσοχή. Κι όλο λόγια, λόγια, λόγια.

Κι από την άλλη οι πράξεις. Που ποτέ δε συμβάδιζαν με τα λόγια. Η ελπίδα που ποτέ δεν έφυγε, και η αναμονή έκανε την καθημερινότητα να τσουλάει. Και η ζωή συνεχιζόταν χωρίς χρώμα. Άοσμη, άγευστη και βαρετή. Και που και που αναλαμπές. Σαν τα πυροτεχνήματα που φωτίζουν για λίγο, τόσο όμορφα, τον ουρανό μα το σκοτάδι επιστρέφει άμεσα για να υπενθυμίσει την πραγματικότητα.

Πόσες προσπάθειες; Άπειρες το λιγότερο. Αλλά μονόπλευρες. Ποτέ το «δώσε» δεν ήταν αμοιβαίο. Λάθη και υποχωρήσεις που δεν έπρεπε να γίνουν. Ανεκτικότητα που όχι απλώς υπήρχε, αλλά έγινε και η απόλυτη πρωταγωνίστρια. Κι ήρθε η ειρωνεία να καλύψει τα κενά. Ήρθε η σκληράδα να καλύψει το μαλθακό, μπας και προστατέψω κάτι απ΄ ό,τι απέμεινε.

Κι έπαψα να ακούω τα λόγια. Σταμάτησα να σηκώνω το κεφάλι στα πυροτεχνήματα. Βαρέθηκα να προσπαθώ. Κι όσες φορές κι αν μου τηλεφωνήσεις, όσες φορές κι αν εμφανιστείς στην πόρτα μου η απάντηση θα είναι πάντα η ίδια. Τώρα είναι αργά.

Δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω. Άδειασα. Και πρέπει να βρω τη δύναμη να ξαναπιστέψω στους ανθρώπους. Να δώσω την ευκαιρία σε μένα να γίνω χαρούμενη ξανά. Αληθινά, χωρίς ψεύτικα χαμόγελα. Να ξαναγεμίσω με αγάπη, για να ξαναδώσω. Και καθόλου σημασία δεν έχει πια τι λες εσύ. Ούτε καν τι κάνεις. Γιατί τώρα ούτε σε βλέπω ούτε σε ακούω, επιλεκτικά.

Σημασία έχει που κατάλαβα πόσο άδικα μου είχα συμπεριφερθεί. Πόσο με αδίκησα και ποια λάθη δεν πρέπει να ξανακάνω. Πόσο πολύ αξίζω μια αγάπη αμοιβαία σε όλα τα επίπεδα. Κι ας μην τη βρω ποτέ αν δεν είναι όπως τη θέλω. Δε θα σταματήσω να ελπίζω όμως κι ας προσπαθείς να με φοβίσεις με κάθε αρνητικό σενάριο που μπορείς να φανταστείς.

Τι να τα κάνω τα λόγια; Ξέρεις πόσα λόγια έχω ακούσει στη ζωή μου;