Τα σκοτάδια που έχει πολεμήσει δεν τα έχεις ούτε καν φανταστεί!

Γράφει η Ματίνα Νικάκη

Όταν γεννήθηκε, θήλυ έγραψαν στο πιστοποιητικό της στο μαιευτήριο. Όλοι τους, οικογένεια, φίλοι, γνωστοί, γείτονες, είπαν πως ήρθε στη ζωή ένα κορίτσι ακόμα. Χαμογέλασαν που ήρθε ένα γερό παιδί στον κόσμο. Την έντυσαν με ροζ φουστανάκια, της έβαλαν κορδέλες, της αγόραζαν κούκλες να παίζει. Αυτό και έκανε, είναι καλό κορίτσι.
Μεγαλώνοντας και εκφράζοντας πια το δικό της αυτούσιο συναισθήματα, ένιωθε την ανάγκη για προσφορά. Με έντονη ενσυναίσθηση και το αίσθημα της δικαιοσύνης να κυριαρχεί στις πράξεις της. Η ανημποριά κάποιων τη σήκωσαν από το χρωματιστό σκαμπό της. Εκεί που καθόταν μπροστά από το φανταχτερό καθρέφτη της, δοκιμάζοντας βαφτικά και μπιζού και την πέταξαν σ’ ένα σκαμνί, στη γωνία ενός καναβάτσου. Αυτή η μάχη που θα έμπαινε, είχε σαν συνέπεια να βγάλει από μέσα της το “αντράκι”. Οι αξίες της, όριζαν πως γι αυτές έπρεπε να παλέψει και δεν της άρεσε να χάνει. Δυσκολευόταν και πονούσε αρκετά, είχε να υποστηρίξει δύο ρόλους, κι αυτό δεν της ήταν καθόλου εύκολο. Δεν τα παράτησε όμως ποτέ. Η θηλυκή της πλευρά θύμωνε όταν έχανε το ρόλο της, δεν της άρεσε καθόλου. Έτσι λοιπόν ερχόταν “το αντράκι” και την κάθιζε με το ζόρι κάτω. Με τον καιρό δεν αντιστεκόταν πια και τόσο πολύ το θηλυκό, γιατί ήξερε πως αυτός ήταν ο μονόδρομος της. Έτσι οι εναλλαγές αυτές την εκπαίδευσαν σκληρά, σωστά και την έκαναν ικανή.
Τους πήρε καιρός σ’ αυτές τις δύο μέχρι να συμφιλιωθούν. Το θηλυκό και το αντράκι που είχε μέσα της. Μέχρι που κατάφεραν να συνεργάζονται τέλεια!
Η μία λάτρεψε την άλλη! Τώρα πια επάνω στο δωδεκάποντα της σε κοιτάζει στα μάτια και αν τολμήσεις να αγγίξεις τις αρχές της, θα έρθεις αντιμέτωπος με τους χειρότερους σου εφιάλτες!
Μην το τολμήσεις γιατί σίγουρα θα συντριβείς! Τα σκοτάδια που έχει πολεμήσει δεν τα έχεις ούτε καν φανταστεί!