Στο μέτριο και στο μισό συναίσθημα κανείς δεν έμεινε ευτυχισμένος

Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου

Κοιτάζω τον δρόμο και αναρωτιέμαι, άραγε πόσα θαύματα περιμένουν τον άνθρωπο όταν συντονιστεί με ό,τι η ψυχή του λαχταρά και ό,τι διεκδικεί.
Ό,τι μας λείπει.
Ό,τι ονειρευόμαστε.
Ό,τι χρειαζόμαστε.
Ό,τι λαχταρά η ψυχή μας, το είναι μας..
Να το φέρει το σημερινό φεγγάρι δικό μας.
Ολότελα δικό μας, σαν να μην υπάρχει αύριο! Έτσι να ονειρεύεστε, τόσο να ποθείτε!
Γιατί στο μέτριο και στο μισό συναίσθημα κανείς δεν έμεινε ευτυχισμένος. Κανείς δεν παρέμεινε εκεί για αρκετό καιρό. Οι φίλοι να είναι αληθινοί σε κάθε επίπεδο, ο σύντροφος να εκδηλώνεται με λόγια, να αγαπά με πράξεις, να μιλά με ζεστασιά, οι στόχοι να εκπληρώνονται όταν πραγματικά αυτό η καρδιά ποθεί.
Και τέλος, το χαμόγελο να το φοράς από την στιγμή που ανοίξεις τα μάτια το πρωί έως το βράδυ λίγο πριν μπεις στις διαστάσεις των ονείρων!