Γράφει η Έφη Νερούτσου.
Πόσες φορές το έπαιξες χαζή και πόσες από αυτές σου βγήκαν σε καλό;
Πόσες φορές νευρίασες και δεν είπες τίποτα αλλά έτρεξες σπίτι σου και ξέσπασες σε άλλους;
Πόσες φορές κατάλαβες ότι κάτι παίζει πίσω από την πλάτη σου και σκέφτηκες από μέσα σου”Άσε μωρέ, ας μην πω κάτι ακόμη”.
Εγώ ομολογώ πως από μικρή ήμουν αντιδραστική. Δεν μπορούσα τους διπρόσωπους ανθρώπους και δεν καταλάβαινα την φιλοσοφία ”Πρέπει να τα έχεις καλά με όλους” ή το άλλο το κλισέ που με εκνευρίζει ”Η καλημέρα του θεού είναι, πρέπει να την λες σε όλους”. Τι βλακείες είναι αυτές, γιατί πρέπει να τα έχω καλά με όλους και γιατί πρέπει να λέω καλημέρα σε όλους και ειδικά σε αυτούς που αντιπαθώ;
Δεν βγάζω εύκολα συμπεράσματα αλλά ξέρω πάντα τους λόγους που αντιπαθώ έναν άνθρωπο. Δεν τους βρίζω, δεν θέλω το κακό τους αλλά δεν θέλω να μιλάμε. Πόσες φορές με έχουν χαρακτηρίσει σνομπ, ψωνάρα και έχω ακούσει εκφράσεις του τύπου ”Καλά ποια νομίζει ότι είναι”. Έλα madame, η Έφη Νερούτσου είμαι που ξέρω πως με έκραζες πριν λίγο καιρό και δεν θέλω να σου μιλάω.
Αυτό δεν συμβαίνει φυσικά μόνο με αυτούς που νομίζουν πως είμαστε φίλοι επειδή κάτσαμε σε κοινή παρέα ένα βράδυ και πίναμε ποτάρες, συμβαίνει και με τους άντρες που περνάνε από την ζωή μας.
Πλέον επιλέγω να κάνω κάτι άλλο όμως. Δεν θα καταπιέσω τον εαυτό μου άλλο, δεν θα πνιγώ εγώ για να μην σε φέρω εσένα σε δύσκολη θέση. Θα σου πω κατάμουτρα την αλήθεια έτσι όπως είναι χωρίς σάλτσες και άλλα τέτοια. Αν λες μαλακίες θα στο πω στα ίσα και θα είμαι σε θέση να σου εξηγήσω την γνώμη μου. Αν πας να με κοροϊδέψεις ύπουλα θα σου μάθω πως παίζεται το παιχνίδι.
Δεν έχω τσακωθεί πολλές φορές με ανθρώπους. Δεν μου αρέσουν οι τσακωμοί, μου αρέσουν οι ξεκάθαρες σχέσεις. Ωστόσο έχουν προσπαθήσει πολλοί να μου την φέρουν πισώπλατα ή μάλλον να το θέσω αλλιώς και καλύτερα, έχουν πιστέψει πολλοί στο παρελθόν πως είμαι χαζή και επειδή δεν μιλάω, σημαίνει ότι δεν ξέρω/βλέπω/ακούω. Αυτό όμως που δεν ξέρουν είναι πως είμαι καλός άνθρωπος αλλά αν θέλω μπορώ να σε κάνω να τρέξεις σπίτι σου με κλάματα.
Η γλώσσα είναι η δύναμη μου. Μπορώ να τουμπάρω έτσι τους κανόνες του παιχνιδιού που εσύ έχεις ορίσει -χωρίς την συγκατάθεση μου- και να σε κάνω να αναρωτιέσαι από που σου ήρθε.
Όλο αυτό το αποφεύγω βέβαια γιατί δεν μου αρέσουν οι αντιπάθειες, άσε που πιστεύω πολύ στην κακιά γλώσσα και στο μάτι. Φυσικά αυτό δεν μου στερεί το δικαίωμα να γίνω αντιπαθητική και ειρωνική μέσα σε ένα λεπτό.
Δεν σας το παίζω αγία. Έχω κάνει πολλές μαλακίες στην ζωή μου, έχω πληγώσει πολλές φορές ανθρώπους που με αγαπούσαν, έχω αφήσει αναπάντητα μηνύματα που μου έστειλαν άνθρωποι που ήταν πληγωμένοι από εμένα, έχω παίξει με τα συναισθήματα κάποιων επειδή νόμιζα πως είναι και αυτοί επιπόλαιοι σαν και εμένα, αλλά πρόσεχε.
Όταν ήρθε η ώρα, έστω και πολύ αργότερα, είχα τα κότσια -για να μην πω κάτι άλλο- να στείλω μήνυμα/να πάρω τηλέφωνο/να πάω να τον-την συναντήσω και να πω ”Μπορεί να μην θες να μου μιλήσεις γιατί είμαι ηλίθια αλλά συγγνώμη”. Το έκανα αυτό και είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως υπάρχει η περίπτωση να μην με συγχωρήσουν. Δεν με νοιάζει αν θα μου μιλήσεις ξανά ή θα μου στείλεις στις 10 Αυγούστου που έχω γενέθλια να μου ευχηθείς, με νοιάζει πολύ όμως να τα έχω καλά με τον εαυτό μου.
Την τακτική που χρησιμοποιώ όταν κάποιος νομίζει πως με δουλεύει δεν την είχα πάντα, την απέκτησα πριν λίγα χρόνια. Όταν κάποιος με έκανε να κλάψω με λόγια που δεν περιλάμβαναν ούτε μια βρισιά. Και είχε δίκιο. Δεν χρειάζεται να τον βρίσεις τον άλλον για να καταλάβει πως είναι τουλάχιστον γελοίος. Εμένα που λέτε, με έκανε να νιώσω σκουπίδι αυτός ο κάποιος γιατί μου θύμισε πως όλες οι ώρες και οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Τώρα που το σκέφτομαι καλά έκανε γιατί δεν το έκανα ξανά.
Να λέτε την αλήθεια πάντα όποια και να είναι αυτή, όσο και να πληγώνει. Η ειλικρίνεια παιδιά στις ανθρώπινες σχέσεις είναι ότι πιο σημαντικό. Μερικές φορές κόβει σαν γυαλί αλλά μην ξεχνάτε πως το γυαλί είναι διάφανο όπως και να το κοιτάξεις. Εις το επανιδείν λοιπόν με περισσότερα…γυαλιά στην ζωή μας και ας κόβουν!
LoveLetters
