Κι εμείς εδώ, ακόμα μαζί..

Γράφει η Νατάσσα Σπύρου

Τα χρόνια περνάνε γρήγορα, σαν άνεμος και εμείς φύλλα ξερά που αφηνόμαστε στην μανία του ανήμπορα πολλές φορές να πάμε κόντρα στο δυνατό φύσημα του. Κοίτα, ακόμα ένα φθινόπωρο ήρθε μελαγχολικό όπως κάθε φορά, γιατί έτσι ορίζει η φύση.

Νέα εποχή, νέα αρχή, και εμείς εδώ μαζί, ακόμα ένας Σεπτέμβρης έρχεται να προστεθεί στην ζωή μας. Άραγε θα είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους; Θα το ήθελα πολύ αν με ρωτάς. Ξέρω, πως είναι η ώρα να κιτρινίσουν τα φύλλα των δέντρων, να νιώσουμε το ψυχρό αεράκι στο κορμί μας, να μικρύνουν οι μέρες μας. Μέσα στην καρδιά μου όμως κρατάω ένα μικρό θησαυρό. Ένα θησαυρό που ποτέ δεν θα χάσω όσα φθινόπωρα και εάν έρθουν. Μια ελπίδα που σαν μικρή φλόγα πάντα θα σιγοκαίει και θα ζεσταίνει την καρδιά μου .

Θα πάρω τη γλύκα του φεγγαριού και θα την κλειδώσω. Θα διασχίσω μονοπάτια ακολουθώντας το φως του. Θα φτάσω πάλι χαρούμενη στο επόμενο καλοκαίρι γιατί θα έχω μαζί το μικρό θησαυρό μου. Εσένα! Όπου και να πας, όπου και να είσαι εγώ θα σε κουβαλάω πάντα μέσα μου σαν το πιο χαρούμενο καλοκαίρι μου. Σαν το φως που πάντα θα φέγγει στα σκοτάδια μου. Η αγάπη καρδιά μου δεν είναι φυλακή μα η μεγαλύτερη ελευθερία μέσα από την οποία δημιουργείς και νιώθεις ζωντανός. Η μεγαλύτερη ευλογία από όλες να έχεις αγάπη στη ζωή σου. Να δίνεις και να παίρνεις. Μια αγάπη ανεξάντλητη μακριά από εγωισμούς και μικροπρέπειες. Δεν χωράν τα πρέπει στον έρωτα. Ούτε τα τόσα σου έδωσα και τόσα θα πάρω. Τον έρωτα μόνο τον ζεις στις στιγμές. Αυτές τις στιγμές έχω κάνει φυλαχτό και θα στο δώσω. Εκεί θα είμαι πάντα για να βρεις στις δύσκολες στιγμές σου. Στις υγρές νύχτες του Σεπτέμβρη η αγκαλιά μου ένα απάγκιο καταφύγιο για το κορμί σου.

Είσαι λοιπόν ένας θησαυρός που πότε δεν θα χάσω. Για ότι μου έδωσες, για όσα ζήσαμε, για όλα όσα δεν ζήτησα ποτέ, μα πάντα απλόχερα μου πρόσφερες. Και εγώ; Μα φυσικά αγάπη μου εγώ πάντα μέσα σου γιατί το εδώ και το για πάντα είναι χρόνοι άγνωστοι και μακρινοί. Ένας Σεπτέμβρης ακόμα, και το μόνο που θέλω είναι να μετρήσουμε πολλούς περισσότερους. Και θα γίνει, θα το δεις. Γιατί όταν κάποιον τον κουβαλάς βαθιά μέσα στην ψυχή σου, δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να μετράς μαζί του τις στιγμές και τις εποχές κάθε που αλλάζουν.