Κανείς δεν είχε παλέψει για εκείνη, για να την κρατήσει!

Γράφει η Νατάσσα Σπύρου

Πάντα ήταν ανάμεσα σε κόσμο πολύ.
Γελούσε δυνατά σαν να ήθελε να ξορκίσει από πάνω της κάθε τι που την πλήγωνε. Κάθε σκέψη που της μπλόκαρε τη ζωή ρίχνοντας την σε μια μελαγχολία.

Τριγύρω κόσμος μα εκείνη μόνη. Άραγε να υπήρχε κάποιος που να ένιωθε όπως αυτή; Μια γουλιά από το ποτό είχε μείνει στο ποτήρι και το στράγγισε βιαστικά. Την πάλεψε την ζωή της και βγήκε νικήτρια όλες τις φορές.

Μα στα αλήθεια αναρωτιέται αν υπήρξε ποτέ κάποιος που πραγματικά να πάλεψε για εκείνη. Να έδωσε μάχη να την κρατήσει, να την νιώσει, μα κυρίως να την καταλάβει.

Δύσκολος άνθρωπος εκείνη, δύσκολοι καιροί για σχέσεις, δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες τελικά. Δεν περίμενε τον πρίγκιπα όμως, περίμενε απλά μια ακόμη καρδιά, μια αγκαλιά να την νιώσει σπίτι της. Να κλειδωθεί εκεί και να μείνει όχι για πάντα αλλά για όσο.

Να καταλάβει τι σημαίνει αγαπώ άνευ όρων. Χωρίς συμβιβασμούς και συμφέροντα. Μα τι είναι η αγάπη; Συμβόλαιο; Δεν συμβιβάζεται δεν ξέρει καν τον τρόπο. Αλήθεια πώς μπορούν οι άνθρωποι να μένουν σε σχέσεις σαθρές και ετοιμόρροπες; Πως φορούν τις μάσκες της δήθεν ευτυχίας και προχωρούν στη ζωή;

Όχι αυτή ποτέ. Στην τελική δεν την πειράζει αν είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Κατά βάθος ξέρει πως μόνο αυτό αξίζει τελικά. Οι επιλογές και η στάση μας. Κι αν ποτέ κανείς δεν πάλεψε για αυτήν, δεν πειράζει, ακόμα το παιχνίδι παίζεται. Μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Δεν της αξίζει τίποτα λιγότερο από τα πάντα!

Προχωρά βιαστικά με το κεφάλι ψηλά. Αφήνει πίσω τον κόσμο και τη βαβούρα. Μπαίνει στο αμάξι και φεύγει. Προχωρά μπροστά, και πού ξέρεις, στην επόμενη στροφή ίσως βρει αυτόν που πάντα περίμενε.
Αυτόν που θα την κρατήσει από το χέρι και θα της πει, μείνε!