Εμείς οι δυνατές που χρειαστήκαμε βοήθεια και δεν ζητήσαμε ποτέ…

Το κολύμπι προς την κορυφή ήταν και είναι δύσκολο, μα μη φοβάσαι γιατί όταν μάθεις να κολυμπάς και να κρατάς την αναπνοή σου κάτω από το νερό, μετά δε σε σταματάει τίποτα. Γίνεσαι άτρωτη!

Γράφει η Γεωργία Ντούνη

Κοιτώντας πίσω, σου μένει μια πικρία που υπήρξαν στιγμές που χρειαζόσουν βοήθεια αλλά δεν ζήτησες γιατί δεν ήθελες να ενοχλήσεις, να επιβαρύνεις, να στεναχωρήσεις ή απλά ντρεπόσουν. Το αποτέλεσμα ήταν να τα περάσεις όλα μόνη σου, ξαπλωμένη στο πάτωμα του σπιτιού σου, κλαίγοντας με την μουσική τέρμα και ένα ποτήρι κρασί στο τραπεζάκι σου. Εάν ήσουν τυχερή, ίσως είχες κάποια χνουδωτή παρέα να σε πατάει στην κοιλιά ή να σου γλύφει τα πόδια, προσπαθώντας να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα…
Στιγμές απελπισίας, μοναξιάς και αφόρητης μελαγχολίας, που ξέρω πόσο ήθελες να μιλήσεις κάπου ή ένα χέρι να σε κάνει «πατ πατ» στην πλάτη ή μια αγκαλιά, ακόμα και ένα «ό,τι χρειαστείς είμαι εδώ» θα ήταν θαλπωρή στην ψυχούλα σου. Μην στεναχωριεσαι αγαπημένη μου, ξέρω ποσό δύσκολο είναι να σταθείς στα πόδια σου, ειδικά μετά από τον πάτο που έχεις φτάσει. Το κολύμπι προς την κορυφή ήταν και είναι δύσκολο, μα μη φοβάσαι γιατί όταν μάθεις να κολυμπάς και να κρατάς την αναπνοή σου κάτω από το νερό, μετά δε σε σταματάει τίποτα. Γίνεσαι άτρωτη!
Στάθηκες στα πόδια σου και αγκάλιασες τον εαυτό σου! Δεν είναι κακό να πιέσουμε καμία φορά τον εαυτό μας αν γίνεται με καλό σκοπό. Επίσης δεν είναι κακό να θρηνήσεις μια κατάσταση, να στεναχωρηθείς και να νευριάσεις. Δώσε χρόνο στις καταστάσεις να περάσουν από πάνω σου, να τις «γευτείς» να κάνουν το κύκλο τους και να βγεις ακόμα καλύτερη από αυτό.
Εσύ που γέλαγες σε κάθε παρέα, που άκουγες τα προβλήματα όλων και βοηθούσες, που δεν έβαλες τα κλάματα μπροστά στους φίλους σου ή στα παιδιά σου ενώ πνιγόσουν, που πήγες στην δουλειά σου και τα άκουσες γιατί κάποιος από τους «πιο πάνω» δεν είχε καλή μέρα και απάντησες ευγενικα, που έζησες μια απώλεια αλλά στάθηκε στους άλλους αντί να θρηνήσεις, να ξέρεις πως είσαι πιο δυνατή από όσο πιστεύεις, δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να σταθούν τόσο πολύ μόνοι τους. Να σε αγαπάς, είσαι πολύτιμη! Να θυμάσαι όμως πως οι άνθρωποι μας είναι εκεί για να ακούν και τα εσώψυχα μας, μην τους αποκλείεις…