Είσαι ό,τι πολυτιμότερο σου έχει συμβεί, μη σε αμελείς.

Γράφει η Γεωργία Ντούνη

Θυμάσαι πόση αγάπη έδωσες; Βλέπεις πόση αγάπη δίνεις; Σκέφτεσαι πόση αγάπη έχεις ακόμα να δώσεις; Εσύ που δίνεις τόση αγάπη απλόχερα, σε αγαπάς όπως σου αξίζει; Πάτα μία παύση και συλλογίσου.
Αγάπησες ένα σωρό ανθρώπους, άλλοι το άξιζαν λίγο, άλλοι πολύ και υπάρχουν και αυτοί που δεν το άξιζαν καθόλου. Θυμάσαι τότε που έκλαιγες για αυτόν τον έναν που σε πλήγωσε; Ναι τότε. Σωστά. Ήταν η στιγμή που μετάνιωσες και είπες «δεν έπρεπε να τον αγαπήσω». Όμως μισό λεπτό. Εσύ καλά έκανες και τον αγάπησες και καλά θα κάνεις να ξανα αγαπήσεις ακόμα και αυτούς που δεν έχουν αγάπη να σου δώσουν. Ευτυχώς για σένα έχεις τόση πολύ αγάπη μέσα σου, που είσαι ένα μικρό θαυματάκι στις ζωές των υπόλοιπων ανθρώπων. Μπαίνεις και φωτίζεις τα σκοτάδια τους.
Δίνεις όμως την ίδια αγάπη και σε σένα; Απογοητευόμαστε που δε μας αγαπάνε ή που μας προσπερνάνε σα να μην μας αγάπησαν ποτέ. Θα σου πω κάτι όμως, αν σε αγαπάς δε σε νοιάζει αν θα σε αγαπήσουν και οι άλλοι. Ίσα ίσα που θα εκτιμήσεις και θα σεβαστείς αφάνταστα τον άνθρωπο που σε αγαπάει και δε θα αφήσεις ποτέ να σε επηρεάσει ένας άνθρωπος που πέρασε από τη ζωή σου και δε σε αγάπησε.
Μην μετανιώνεις για την αγάπη που έδωσες, να την δίνεις απλόχερα και μοναδικά όπως εσύ ξέρεις, ακόμα κι αν δεν επιστραφεί. Να μετανιώσεις για όλες αυτές τις ώρες, τις μέρες, τα χρόνια που δεν αγάπησες τον εαυτό σου. Είσαι ό,τι πολυτιμότερο σου έχει συμβεί, μη σε αμελείς. Η αγάπη δεν υπάρχει μέσα σε όλους, αν είσαι από τους τυχερούς αξιοποίησέ την!