Είμαστε η ιστορία που μας άλλαξε. Εκείνη η ανείπωτη.. η μυστική!

Γράφει ο Μιχάλης Στεφανίδης

Κάθε άνθρωπος κουβαλάει και μια ιστορία.
Μια ιστορία που τον έχει διαμορφώσει στον άνθρωπο που είναι σήμερα.
Μια ιστορία που μπορεί να παραμείνει αιωνίως ανείπωτη. Αυτή που τον άλλαξε, αυτή που τον γέμισε και τον άδειασε, αυτή που του χάρισε σημάδια χαραγμένα στο πετσί του, αυτή που επέλεξε η μνήμη του να σβήσει και να κρατήσει μοναχά τις θύμησες που δεν πονάνε!
Kι έτσι ακόμα κι ο ίδιος δεν θυμάται πιά τι ιστορία να σου πει. Την έχει αλλάξει ο χρόνος που σαν πιστό σκυλί είναι πάντα εκεί και κάνει την δουλειά του.
Και καμιά φορά, κομμάτια των κόσμων που κουβαλάμε μέσα μας, μας επισκέπτονται τη νύχτα, ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας σαν σκηνές από ταινία και εμείς ξυπνάμε ιδρωμένοι προσπαθώντας να θυμηθούμε αυτό το ξεχασμένο όνειρο και να εξηγήσουμε τ ‘ανεξήγητα.
Χάθηκα λοιπόν και εγώ σε μια στιγμή ονείρου χωρίς επιστροφή.
Εκεί την ξαναβρήκα, εκεί που την έχασα.
Και μαζί του έχασα και κομμάτια μου. Και ξέχασα σχεδόν την ιστορία μας.
Αυτήν που με οδήγησε σήμερα εδώ. Που χωρίς αυτήν δεν θ’αναγνώριζα πια το πρόσωπο που αντικρύζω στον καθρέφτη! Χωρίς αυτήν θα ήμουν κάποιος άλλος! Κάποιος που δεν θυμάμαι πια..
Χωρίς αυτήν δεν θα είχα ίσως και ποτέ αυτήν την ανεξήγητη ανάγκη να βάζω τις λέξεις στο χαρτί.
Μια ιστορία καταδική μου που την κρατάω σαν κάποιο αρχαίο μυστικό. Που δεν με τσακίζει πιά, αντιθέτως, μου δίνει τη δύναμη να ράβω τα φτερά μου.
Λένε, ζήσε κάτι που αξίζει να γραφτεί ή γράψε κάτι που αξίζει να διαβαστεί!
Εγώ λέω να προσπαθήσεις να τα κάνεις και τα δύο, γιατί μπορείς.
Γιατί εσύ και μόνο εσύ θα επιλέξεις ποιοι θα είναι οι πρωταγωνιστές στις ιστορίες της ζωής σου και ποιοι οι κομπάρσοι.
Ποιοι αξίζουν να γίνουν οι ήρωες στο χαρτί σου και ποιοι δεν αξίζουν ούτε λέξη σου.
Εξάλλου, μονάχα το χέρι που κρατάει την πένα έχει την δύναμη να χαρίσει ένα κομμάτι αθανασίας σε όποιον αυτό επιλέξει.
Διάλεξε προσεκτικά λοιπόν την επόμενη ιστορία που θέλεις να ζήσεις.
Ενστικτωδώς λένε, πάντα διαλέγουμε τις λύπες ή τις χαρές μας! Ενστικτωδώς όταν αρχίζει κάτι, υποπτευόμαστε και το πώς θα τελειώσει.
Φρόντισε λοιπόν, όλα όσα θα έχεις να διηγηθείς αργότερα, ν’αξίζουν τον κόπο.
Και μην ξεχνάς! Στο τέλος πάντα γινόμαστε οι ίδιοι οι ιστορίες που κουβαλούσαμε τόσο καιρό μέσα μας κι επιλέγουμε ποιοι θα γίνουν δίπλα μας αθάνατοι και ποιοι θα παραμείνουν αιωνίως κοινοί θνητοί!