Γράφει η Κική Γ.
Περίεργη που είναι η ζωή. Πολλές φορές μας φέρνει αντιμέτωπους με καταστάσεις και ανθρώπους που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί. Είναι τόσο άδικο και τόσο ψυχοφθόρο, να γνωρίζεις τον άνθρωπο της ζωής σου τη λάθος στιγμή.
Να αισθάνεσαι ότι θέλεις να πετάξεις στην αγκαλιά του, να νιώθεις ότι η καρδιά σου θα σπάσει και όμως. Να είσαι εγκλωβισμένη και δεμένη χειροπόδαρα. Είναι αυτό το αίσθημα του εγκλεισμού σε μια αόρατη και φριχτή φυλακή παρέα με τα πρέπει της κοινωνίας και τις ερινύες της συνείδησης σου να θέλουν να σε κατασπαράξουν.
Τρέχεις να σωθείς απεγνωσμένα και δεν ξέρεις τι είναι προτιμότερο. Να τινάξεις το ζυγό ή να υποφέρεις και την υπομένεις την ποινή σου μέχρι θανάτου. Μην σου τύχει!