Γράφει η Φύλλις Γκούστη
Δεν είναι πως δεν θα κάνεις ξανά λάθη. Είναι που με το συμβατό άτομο, τα λάθη είναι συζητήσιμα, κατανοητά και όχι επικριτικά.
Δεν είναι που θα είσαι τέλειος πάντα γιατί πρέπει. Είναι που δεν χρειάζεται κανένα πρέπει, γιατί σε αποδέχεται όπως είσαι στο τώρα σου.
Δεν είναι που θα έχεις πάντα τη λύση. Είναι που θα μπορεί να κάθεται να σε ακούει με προσοχή και θα νιώθεις σημαντικός για εκείνο το άτομο, ακόμα κι αν δεν έχει βρεθεί λύση.
Δεν είναι πως έχεις λύσει όλα τα προβλήματα από το παρελθόν. Είναι που με το κατάλληλο άτομο, τα προβλήματα μοιράζονται και η κοινή εξέλιξη, χέρι χέρι ακολουθεί.
Δεν είναι που πάντα θα πρέπει να νιώθεις σέξι. Με το κατάλληλο άτομο, η αγκαλιά καμιά φορά ξεπερνάει τη σημαντικότητα του σεξ, γιατί η μεταξύ σας επικοινωνία δεν περιορίζεται στο σεξ.
Δεν είναι να φοβάσαι για κάτι που έκανες. Γιατί με το κατάλληλο άτομο, μαθαίνεις πώς να βγαίνεις από τις κρυψώνες σου και τις αλήθειές σου να τιμάς.
Εκεί, που δεν θέλει προσπάθεια. Εκεί, που είσαι άνετος να μιλάς, να γελάς, να κλαις, να παραπονιέσαι, να εκνευρίζεσαι.
Εκεί, που τα λάθη διορθώνονται. Εκεί, που παραμερίζει ο εγωισμός και κάνει τόπο στη νέα αρχή.
Εκεί, που παραμερίζει η κριτική και δίνει χώρο στη συμπόνοια. Εκεί, που ο φόβος παραμερίζει και έρχεται η εμπιστοσύνη να πάρει την πρωτιά.
Εκεί, που του κόσμου όλα τα ζόρικα ηρεμούν, γιατί βρίσκουν κατανόηση και τρυφερότητα ως αντίκρισμα.
Μην βιαστείς να πεις πως τέτοια άτομα πια δεν υπάρχουν. Όσο δουλεύεις με τον εαυτό σου και σε φτιάχνεις από την αρχή, όσο αρετές που στον άλλο ψάχνεις, αλλά πρώτα τις έχεις βρει μέσα σου εσύ, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχεις να βρεις κάτι όμορφα ταιριαστό.
Φτιάχνω εμένα και ύστερα έλκω τις ίδιες ποιότητες που έφτιαξα σε μένα, σε έναν άλλο άνθρωπο. Και έτσι κάπως, τον αποκαλείς και άνθρωπό σου, αφού δεν υπάρχει απλά ένα καθρέφτισμα ανάμεσά σας, μα είναι κιόλας υγιές.