Δεν ήταν λάθος το timing, απλά δεν θέλανε!
Γράφει η Τζένη Ζάικου
Ένα απ’ τα πιο εύκολα πράγματα που μπορείς να με βάλεις να κάνω είναι να κοιτάξω γύρω μου και να σου βρω δεκάδες παραδείγματα ζευγαριών που, παρόλο που τα είχαν όλα, επιδόθηκαν στο τίποτα και στο τέλος χάσανε.
Ζευγάρια που τα είχαν όλα στρωμένα μπροστά στα πόδια τους, σπίτια, δουλειές, λεφτά, χρόνο. Κι όμως, τα άφησαν όλα να γλιστρήσουν μέσα απ’ τα χέρια τους γιατί δεν ήξεραν πώς να κρατηθούν ο ένας απ’ τον άλλον.
Μα εμείς δεν βρήκαμε τίποτα έτοιμο μωρό μου.
Μήτε σπίτια, μήτε χρήματα κι ευκολίες. Τουναντίον. Μάλλον δυσκολίες βρήκαμε στο διάβα μας. Πολλές.
Ενίοτε μας δυσκόλεψε ακόμη κι ο ίδιος μας ο εαυτός. Βλέπεις, δεν ήμασταν έτοιμοι ακόμη γι’ αυτό που προσγειώθηκε στην αγκαλιά μας. Αυτή τη δέσμευση, αυτή τη σύνδεση. Δεν ήμασταν προετοιμασμένοι.
Μα τίποτα δεν στάθηκε αρκετό για να μας διαλύσει.
Ξέρεις γιατί; Γιατί ήταν επιλογή μας, ήταν «θέλω» μας.
Κανείς δεν μας έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό. Σε είδα, με είδες και είπαμε «εδώ είμαστε». Κανένας εξαναγκασμός.
Όλες οι σχέσεις όμως έτσι δεν ξεκινάνε;
Τότε γιατί τόση αντιπαλότητα στη συνέχεια; Γιατί τόσα ψέματα στον κόσμο;
Μήπως δεν μάθανε στους ανθρώπους να νοιάζονται, να πονάνε τον άνθρωπο που έχουν δίπλα τους;
Μήπως όντως υπάρχει το concept της αδελφής ψυχής, που είναι τόσο απλανές;
Αν πράγματι υπάρχει κάτι τέτοιο, θα δικαιολογούταν όλη η σαπίλα που αντικρίζουμε τριγύρω μας καθημερινά;
Η υποκρισία, η αναισθησία, τα κόμπλεξ, ο κυνισμός;
Αιτιολογούνται όλα με την προοπτική πως το άτομο που έχουμε απέναντί μας δεν είναι το άλλο μας μισό;
Πώς άραγε θα κατακτήσουν οι άνθρωποι την ευτυχία – ή έστω θα την πλησιάσουν – όταν αφήνονται να τους χαρακτηρίζουν έννοιες όπως οι παραπάνω;
Πως θα φτάσουν στο σημείο να κοιτάζουν τον άλλον στα μάτια και να ξέρουνε τί σκέφτεται; Και δεν μιλάω για σεξουαλικά, αυτά μπορεί να τα καταλάβει ο καθένας.
Μιλώ για την πρόσβαση στις πιο βαθιές σκέψεις και ανησυχίες του άλλου.
Αυτές έχει νόημα να ξέρεις. Αυτές έχει νόημα να απαλύνεις.
Μπορείς;
Ό, τι και να γίνει όμως, εγώ θα ξέρω πως εμείς μπορέσαμε. Τα καταφέραμε.
Δύσκολο το να ξεγυμνώνεσαι συναισθηματικά μπροστά στον άλλο.
Το θέμα όμως είναι να ξεγυμνώνεις τα συναισθήματά σου μαζί με τον άλλο. Να είστε “ένα” και όχι απέναντι.
Αυτός είναι ο στόχος, αυτό είναι το mantra μου. Αυτό παίρνω αγκαλιά μαζί μας κάθε βράδυ.
Και πλέον δεν ελπίζω να είναι αρκετό. Γιατί ξέρω τί θέλω και αυτή είναι η κινητήρια δύναμη όλων μας. Τα «θέλω» μας.
Κι έτσι, έχουμε και την απάντηση για όσους μας άφησαν.
Δεν ήταν λάθος το timing, δεν βασανίζονταν από προσωπικούς τους δαίμονες.
Απλά δεν θέλανε. Τόσο απλά.
Όσο όμως κάποιος σε θέλει, θα κάνει τα πάντα.
Το στοίχημα είναι το «θέλω» μας να κρατήσει για μία αιωνιότητα.
Εγώ μια φορά αυτό θέλω!