Γράφει η Φύλλις Γκούστη
Δεν θέλουν οι άνθρωποι να τους χρυσώνεις το χάπι.
Να τους χαϊδεύεις τα αφτιά.
Αλήθεια θέλουν.
Απλά, η αλήθεια αυτή να επικοινωνείται με τον τρόπο τον οποίο μπορούν να την κατανοούν και να την αποδέχονται.
Δεν είναι αποδεκτή μια αλήθεια που πετάνε πάνω σε έναν άνθρωπο ωμά.
Δεν είναι σκυλί, άνθρωπος είναι.
Και ούτε την αλήθεια δεν μπορείς να του πετάς σαν να’ταν κρέας.
Ακόμα και αν το κάνεις για να βοηθήσεις.
Αν θες να βοηθήσεις πραγματικά, έναν άνθρωπο, άσε τα διπλώματα και τα παράσημα, τις μεγάλες κουβέντες και αγκάλιασέ τον με την αγάπη και την κατανόησή σου ταπεινά.
Γίνε αφτί, γίνε ώμος, γίνε σιωπή.
Και μείνε δίπλα του.
Πες μια καλή κουβέντα.
Μείνε.
Δεν έχει άλλη ανάγκη αυτός ο κόσμος από “εγώ ξέρω” δεν έχει άλλη ανάγκη από υπερόπτες και δήθεν.
Γεμίσαμε ψεύτικο ενδιαφέρον, ψηλά, μα κούφια status quo.
Θέσεις βολεμένες όλων των ειδών.
Μάτια που γυαλίζουν και στόματα κλειστά.
Φτάνει.
Ουσία μπορείς να γίνεις;
Με το ξεχασμένο σου συναίσθημα μπορείς να συνδεθείς;
Λιγάκι άνθρωπο ανθρώπινο να αρχίσεις να θυμίζεις;
