Αγαπώ και αγαπιέμαι! Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα!

Γράφει η Σπυριδούλα Σγούρου

Σας έχω πει, πόσο μου αρέσει η βροχή; Κάθομαι στο κρεβάτι μου, κι ακούω τον ήχο της. Τίποτε άλλο ,δεν ακούγεται. Απόλυτη σιωπή. Εισπνέω, εκπνέω και αφήνω όλες μου τις ανησυχίες να εξατμιστούν στο άπειρο! Η καρδιά μου , πάλλεται σε ήσυχους ρυθμούς και για πρώτη φορά ,μετά από πολύ καιρό ,νιώθω ανακούφιση.
Πέρασε καιρός! Μα τώρα πια, μπορώ να δω ένα φως , στο τέλος του τούνελ. Όχι, δεν πενθώ πια για όσα έγιναν. Ότι έγινε-έγινε! Ούτε και κανείς μπορεί να ξέρει τη συνέχεια! Δεν κοιτάω πίσω όμως. Μετράω τις ευλογίες μου και είναι πολλές! Ευχαριστώ το Θεό ,για αυτό! Δεν νιώθω θυμό, πίκρα ή παράπονο πια! Δεν πολεμάω τους δαίμονές μου. Σύναψα ειρήνη με το παρελθόν. Είμαι ευγνώμων για κάθε πρωινό που ανοίγω τα μάτια μου. Για τους ανθρώπους που έχω γύρω μου! Για τις ώρες της σιωπής και της μοναξιάς . Για τα μεσημέρια ,που μοιράζομαι με το γιο μου. Για τα βράδια ,που γέρνω στην αγκαλιά του άνδρα μου! Αναπνέω, είμαι ελεύθερη!
Δεν θα αρνηθώ πως υπήρξαν φορές , που δεν ήξερα ποια ήμουν πλέον. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα πως δεν είχα πλέον ταυτότητα! Έδωσα μάχες, που άλλοτε κέρδιζα ή έχανα! Παρόλα αυτά συνέχιζα.!
Όχι ,επειδή ήμουν εγώ η δυνατή, αλλά επειδή ένιωθα τόση αγάπη να με περιβάλλει γύρω μου! Τι απίστευτη ευλογία είναι αυτή! Ναι , είναι!
Σιγά-σιγά ,ο σταυρός που κουβαλούσα, άρχισε να αλαφραίνει, κι εγώ άρχισα πάλι να πιστεύω στα θαύματα, άρχισα να πιστεύω ότι όλα αυτά έγιναν για κάποιο λόγο! Το τέλος δεν το γνωρίζω, μόνο ο Θεός ξέρει, όμως τον ευχαριστώ για τα δώρα του! Παλεύω ακόμα να σταθώ στα πόδια μου, αλλά δεν με στεναχωρεί πια αυτό. Ανυπομονώ για την ώρα που θα ακούσω τα βήματα του άντρα μου! Για τα γέλια που θα μοιραστώ με το γιο μου. Για την στιγμή που θα ξανασυναντήσω αγαπημένα πρόσωπα και θα πιούμε έναν καφέ!
Σε λίγες μέρες, κλείνει ένας χρόνος από την περιπέτειά μου, όμως δεν μετράω πληγές πια! Είμαι τόσο γεμάτη από αγάπη , τα μάτια που κρατούσα ερμητικά κλειστά για να μη δουν οι άλλοι τον πόνο, είναι γεμάτα φως. Κι εγώ είμαι παρούσα στη ζωή που συνεχίζεται! Δόξα το Θεό! Αγαπώ και αγαπιέμαι! Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα!