Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη
Υποκλίσου και άνοιξε φτερά σε ό,τι σε κάνει να χαμογελάς. Το χαμόγελο είναι η εικόνα της ψυχής που φορά τα καλά της στην πιο όμορφη στιγμή της. Δε μπορείς να της το χαλάσεις. Δώσε της χρόνο και την πρέπουσα προσοχή της. Είναι ένα κομμάτι μας που συχνά παραμελούμε και το ξεχνάμε στην άκρη. Δε μας ενδιαφέρει η χαρά της, το χαμόγελό της, γιατί το θεωρούμε πολλές φορές δεδομένο και κάπου εκεί είναι που το χάνουμε.
Αν δε δακρύσεις από χαρά ή νοσταλγία, δεν έχουν έρθει ακόμη οι στιγμές σου. Κάπου κάθονται εκεί έξω και σε περιμένουν να φορέσεις τα καλά σου, να απλώσεις τα χέρια και να νιώσεις πως το σύμπαν σε αγαπάει και είναι μαζί σου. Είναι εκείνες οι στιγμές που θα έρθουν, αλλά ασυναίσθητα δε γνωρίζεις το πότε. Και περιμένεις, περιμένεις… Όπως το τρένο που δε πέρασε ποτέ απ’ τη γέφυρα των στεναγμών σου.
Δε χρειάζεσαι την ιδανική σκηνή σου για να χαμογελάσεις. Πολύ απλά σκέψου κάτι όμορφο που έκανες μέσα στη μέρα, μια καλή πράξη, έναν καλό λόγο που είπες σε κάποιον που τον είχε ανάγκη. Μην το φανερώσεις σε κανέναν, το ξέρεις εσύ κι αυτό –νομίζω- αρκεί για να κλέψεις ένα πεταχτό κι αληθινό μειδίαμα μέσα στη μέρα. Ας το κάνεις κι ας σε περάσουν για τρελό. Ποιος κόσμος δεν έχει τους τρελούς του; Δεν έχει να κάνει με τον άλλο, εσύ νιώθεις όμορφα κι αυτό φαίνεται προς τα έξω, το δείχνει η ψυχή σου με κάθε της τρόπο.
Και είναι κι εκείνες οι φορές που χρειάζεται να απολογείσαι για κάθε άρνησή σου σε κοινωνικές δεξιώσεις. Δε πειράζει το κάνεις πάλι για σένα. Ίσως εκεί να μην είναι ο τόπος σου, να μην είναι η στιγμή που θα γεμίσει ποιοτικά κάθε κενό σου. Κυνήγα τις όμορφες στιγμές σου μέσα στη μέρα, σαν πεταλούδες που θα περάσουν από μπροστά σου για μια στιγμή ενστικτωδώς και μετά θα χαθούν για άλλα τοπία. Γιατί έτσι χάνονται και οι στιγμές μας, σαν πεταλούδες που ζουν για το τώρα κι αποχωρούν ή πεθαίνουν…
Other Articles
