Ζήσε ρε! Δεν θα είσαι εδώ για πάντα!

Γράφει η Άννα Ξυδιά

Η ζωή είναι μια. Μια ζωή την έχεις. Δεν ξαναζείς.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκφράσεις αυτή την τόση μικρή αλλά πολύτιμη φράση. Την ακούς καθημερινά. Κάποιος δικός σου άνθρωπος θα πλαγιάσει στον ώμο σου και θα σε σκουντήξει φωνάζοντας “Ζήσε, δεν θα είσαι εδώ για πάντα”. Είναι πολύ εύηχο όταν το ακούς,  κάτι σου κάνει αυτή η πρόταση κάθε φορά που σε πλησιάζει. Σου δίνει ελπίδα, θάρρος, όρεξη να κάνεις ότι δεν έχεις τολμήσει να κάνεις ακόμα.

Να ξέρεις όμως ότι δεν αρκεί να την ακούς. Είναι μια φράση που πρέπει να την ενστερνιστείς πολύ βαθιά μέσα σου. Να την νιώσεις να σου καταβάλει όλο σου το σώμα. Να μην την αφήσεις ούτε για λεπτό έξω από την πραγματικότητα σου. Άμα έχεις χαραγμένη αυτή τη φράση μέσα στην καρδιά σου, πίστεψε με, θα νιώσεις από το πρώτο δευτερόλεπτο πως κάτι εκεί μέσα θα αρχίσει να κινείται με ανεξέλεγκτη ταχύτητα. Θα δεις έναν άλλον κόσμο με ολοκαίνουρια μάτια.

Αυτά τα μάτια θα είναι λαμπερά, διότι δεν θα κρύβονται πίσω από μια μάσκα, αλλά θα είναι τα αληθινά, τα δικά σου. Δεν θα είναι αυτά τα μάτια της τόσο βολικής μάσκας που σε τύφλωναν σε κάθε βήμα που πήγαινες να κάνεις. Σε τύφλωναν και ξέρεις γιατί; Γιατί όταν φοράς αυτή τη μαύρη μάσκα τρέχεις στην γωνία σου και κινείσαι με ταχύτητα 0. Δεν πατάς το γκάζι να τρέξεις πίσω από ευκαιρίες. Δεν ρισκάρεις, παρά μόνο κρύβεσαι από την ζωή. Η ζωή όμως να ξέρεις είναι πιο έξυπνη από ότι πιστεύεις. Η ζωή άμα της κρυφτείς θα σου κρυφτεί κι αυτή με τη σειρά της σε μέρη που όσο και να ψάχνεις,  δεν πρόκειται ποτέ να την ξαναβρείς. Και άκουσε με, είναι βαρύ, πολύ βαρύ άμα συμβεί αυτό. Και ξέρεις γιατί; Γιατί απλούστατα πεθαίνεις. Κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Πάρτο όπως θες. Ένα σου λέω, άνοιξε τα μάτια σου.

Ναι, το βλέπω στα μάτια σου πως πίσω από τους φόβους και τις ανασφάλειες σου, που σε περιορίζουν να γράψεις την ιστορία σου, βρίσκεται κάτι άλλο πολύ πιο ενδιαφέρον, κάτι που δε μπορώ ακριβώς να προσδιορίσω, κάτι γεμάτο με απορίες και ερωτηματικά, με όρεξη για ζωή. Κάτι που αναζητά, που ψάχνει. Σπρώξτο στην επιφάνεια να λυτρωθείς.

Αγάπα όμως και τους φόβους σου, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσες να επιβιώσεις.  Είσαι φτιαγμένος από φόβους και το σέβομαι αυτό. Βλέπεις, εμείς οι άνθρωποι μάθαμε να κουβαλάμε τους φόβους και τις ανασφάλειες μας στην πλάτη σαν το πιο βαρύ φορτίο, που δεν μπορούμε να το αφήσουμε ούτε για να ξαποστάσουμε. Ναι, να αγαπάς τους φόβους σου, γιατί χωρίς αυτούς θα έχανες παντελώς το είναι σου, αλλά να μην τους αγαπάς περισσότερο από την ίδια σου ζωή. Θέλω να ξέρεις πως οι φόβοι που σε περιορίζουν να μην πάρεις στα χέρια σου την ζωή είναι απλά κατασκευάσματα, που έχουν πλαστεί από εμπειρίες του παρελθόντος σου και κάθε φορά που προσπαθείς να κάνεις ένα βήμα μπρος σε ρίχνουν πίσω στον λασπωμένο λάκκο του παρελθόντος, εκεί που γεννήθηκαν όλα αυτά. Δεν ανταποκρίνεται τίποτα απ’ όλα αυτά στην πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα η δική σου μπορεί να ξεκινήσει τώρα και να αποχαιρετήσεις το παρελθόν σου, που σε έχει κυριολεκτικά στιγματίσει . Τράβα από τα μαλλιά το δευτερόλεπτο, που εσύ θα επιλέξεις να βάλεις ένα χ σε όλα αυτά και να αποφασίσεις πως θα λατρέψεις το μεγαλύτερο δώρο που σου έχουν προσφέρει ποτέ. Την ίδια την ζωή. Και πίστεψε με, η ζωή με τη σειρά της θα σε ανταμείψει και θα σε λατρέψει εις διπλούν .