Αυτό που μένει, είναι η αγάπη
Γράφει η Έφη Παναγοπούλου
-Θες να σου πω ένα παραμύθι;
-Παραμύθι; Θα έχει δράκους, τέρατα, πρίγκηπες;
-Θα έχει και δράκους και πριγκίπισσες και κάστρα…θέλεις να σου πω ένα παραμύθι, ένα όμορφο παραμύθι, να ακουμπήσεις πάνω μου και να κοιμηθείς;
-Φοβάμαι τα τέρατα και τους δράκους και θέλω στο τέλος ο πρίγκηπας να παντρευτεί την πριγκίπισσα, εντάξει;
-Τα τέρατα και οι δράκοι υπάρχουν πάντα στην διαδρομή της ζωής μας, κορίτσι μου. Σε κάθε μονοπάτι σου θα ξεπετάγεται ένας δράκος. Ο σκοπός σου εσένα είναι να ξέρεις να τον αποφύγεις, να τον κατοτροπώσεις ή να τον κάνεις φίλο σου. Άλλωστε λένε ότι αν δεν μπορείς να νικήσεις ή να συμφιλιωθείς με τον εχθρό σου, τότε κάντον φίλο σου.
-Μα αυτό είναι δύσκολο, βρε μαμά, πώς θα νικήσω το τέρας, πώς θα τον κάνω φίλο μου;
-Όχι, κορίτσι μου, δεν είναι δύσκολο. Θέλει τρόπο, αγάπη, πίστη και σεβασμό στις αξίες σου, σε ό,τι πιστεύεις. Πιστεύεις στην αγάπη;
-Σε αγαπάω, μαμά. Έτσι είναι η αγάπη;
-Κάπως έτσι, κορίτσι μου. Βάλε στο μυαλουδάκι σου ότι η αγάπη τα νικάει όλα
τα τέρατα, τους δράκους, όλα τα κακά.
-Και ο πρίγκηπας, μαμά, θα παντρευτεί την πριγκίπισσα, αφού αγαπιούνται;
-Η αγάπη ορθώνεται, αγάπη μου και προσπαθεί πολύ. Ίσως ο πρίγκηπας δεν καταφέρει να παντρευτεί την πριγκίπισσα, αλλά δεν έχει σημασία. Πάντα θα την έχει στην ψυχή του και θα την θυμάται. Δεν έχουν όλα τα παραμύθια καλό τέλος, αλλά αυτό που μένει είναι η αγάπη, που νικάει δράκους, που κάνει τον πρίγκηπα να φτιάξει ένα θρόνο στην ψυχή του για την πριγκίπισσα. Να θυμάσαι, κορίτσι μου, η ζωή είναι μια διαδρομή. Στο χέρι μας είναι να την κάνουμε ευχάριστη. Βάδιζε στο μονοπάτι με γέλιο και χαρά. Μην κοιτάς το αποτέλεσμα, μόνο την διαδρομή σου.
-Μαμά; Τελικά θα μου πεις το παραμύθι;
-Ακούμπησε πάνω μου και κοιμήσου, έλα να σου χαϊδέψω τα μαλλιά σου. Η αγάπη είναι το παραμύθι.
-Μαμά σε αγαπάω!
Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…