Όταν η υπομονή τελειώσει, η φυγή είναι οριστική..

Γράφει η Ελένη Τσακίρη

Η υπομονή είναι αρετή λένε.
Ναι αλλά πόση;
Γιατί καλή είναι και η υπομονή αλλά παν μέτρον άριστον, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Δεν μπορεί να λειτουργεί για πάντα μονόπλευρα ένα πράγμα.
Κάποια στιγμή “πεθαίνει” ,νομοτελειακα.
Πάντως οι υπομονετικοί άνθρωποι σαν και μένα έχουμε ένα ακόμη χρυσό πλεονέκτημα.
Και δεν το αποκαλω τυχαία έτσι!
Λέγεται σιωπή.
Βλεπεις μιλαμε λίγο όταν κάνουμε υπομονή ,ζυγίζοντας τα πράγματα και περιμένοντας απλά να δούμε που θα φτάσει η ασυδοσία του άλλου .
Μη γελιέσαι λοιπόν νομίζοντας ότι πρόκειται για αδυναμία .
Μη νομίζεις ότι η ανοχή μας είναι εκμεταλλεύσιμη και κυρίως ανεξάντλητη.
Όλα γίνονται έχοντας πλήρη επίγνωση του τι ακριβώς γίνεται γύρω μας.
Μη βιάζεσαι λοιπόν να με κατατάξεις στην κατηγορία των απανταχού μαζοχιστών.
Το ότι επιλέγω να δίνω χρόνο και ευκαιρίες δεν με κάνει ηλίθια ,απλά ανεκτική .
Κατανοω οτι ειμαστε ολοι ανθρωποι με ελαττωματα και αδυναμιες.
Το μέχρι πιο σημείο αυτό θα το δεις πρακτικά .
Τι εννοώ;
Όταν θα πατήσεις πολλάκις τις κόκκινες μου γραμμές ,έχοντας πλήρη επίγνωση του τι ακριβώς πράττεις ,νομίζοντας ότι για ακόμη μια φορά δεν θα υπάρξουν συνέπειες.
Γιατί ενα πράγμα δεν μπορεί να προβλεφθεί σε μας τους λεγόμενους υπομονετικους ,το πότε θα γίνει η έκρηξη.
Γιατί ναι, συνήθως γίνεται με τρόπο και σε χρόνο που κανείς δεν υπολογίζει και περιμένει.
Και ξέρεις ε; η έκρηξη όταν έλθει είναι τόσο ισχυρή που σαρώνει τα πάντα στο διάβα της όπως ο τυφώνας.
Δεν μπορείς να τη σταματήσεις ,δεν μπορείς να την ελέγξεις και φυσικά δεν μπορείς επ ουδενί να τη διαχειριστές ή να διαμαρτυρηθείς για αυτήν.
Φοβού λοιπόν το θυμό του υπομονετικου που θα ξεσπάσει.
Που θα χει δεχτεί τα παντα αδιαμαρτύρητα , αλλά στην τελευταία μικρή σου σπρωξια θα πει ως εδώ.

Γιατί μετά το ξέσπασμα του τυφώνα δεν υπάρχει γυρισμός , μόνο χαλασμός.
Αν με φτάσες εκεί δεν θα υπάρξει επιστροφή, μόνο ολική διαγραφή από τη ζωή μου και τέλος.
Οτάν εξαντληθεί η υπομονή δεν υπάρχει γυρισμός .
Σκέψου το λοιπόν πολύ καλά την επόμενη φορά που θα υποτιμήσεις την ανοχή μου και θα υπερτιμησεις το δικό σου και μόνο εγώ.
Γιατί ίσως η επόμενη φορά που θα σου επιστρέψω να το κάνεις θα είναι και η τελευταία .
Δεν θα υπάρξει συγχώρεση ή επιστροφή , θα είμαι η ίδια που θα σου κλείσω την πόρτα , θα την κλείδωσω και θα πετάξω το κλειδί έτσι απλά ,δίχως δεύτερη σκέψη και δίχως τύψεις .
Ετσι απλά… γιατί εσύ το διαλεξες και το προκαλεσες… Οχι εγώ…