Όταν με ρωτούν για σένα θα λέω “απλά χαθήκαμε”..

Γράφει η Πράξια Αρέστη

Χαθήκαμε…
Τι κάνεις;
Πώς περνάς;
Τι σκέφτεσαι;
Αν δε σε νοιάζει, δε με νοιάζει και κανείς δεν ρωτά.
Δεν απαντάς, δεν ξαναστέλνω και να πάει στο διάολο.
Ό,τι και να νιώθω δεν έχει καμία σημασία αν το νιώθω μόνη. Θα το θάψω ξανά μαζί με κάτι ανεκπλήρωτα όνειρα και κάτι άλλες σκουριασμένες επιθυμίες.
Χαθήκαμε μα ίσως και να το επιδιώξαμε.
Ίσως να το αφήσαμε να γίνει.
Κι όπου κοιτάξω, δεν είσαι πουθενά.
Κι όταν θέλω να μιλήσω δεν μπορώ ποτέ σχεδόν να σε βρω κι όταν θέλω να σε νιώσω, δε σε ψάχνω.
Αν με κρατάς μακριά από τη ζωή σου, θα παω ακόμη πιο μακριά.
Αν θες να μου δείχνεις ότι είμαι μόνο μια ξεπετά, θα γίνεις η δική μου ξεπέτα
Δε θα με δεις να κλαίω.
Όταν με ρωτούν για σένα θα λέω “απλά χαθήκαμε” και αδιάφορα θα συνεχίζω.
Κι όταν σε ψάχνει η αγάπη μου θα της λέω “χαθήκαμε” και δε θα ψάχνω τα γιατί και πώς. Θα αγνοώ το κλάμα της και χωρίς εσένα θα συνεχίζω!