Τράβα παρά πέρα.. Εμποδίζεις τα όνειρά μου!

Γράφει η Αλεξάνδρα Φαρμάκη

Πατάς τα όνειρά μου! 
Κουνήσου, φύγε, πήγαινε πιο κει. 
Δεν χωράς πια ούτε στη ζωή, ούτε στα όνειρά μου. 
Σου άφησα χώρο, σου άφησα χαραμάδες. 
Σου έδωσα ευκαιρίες και τις έκαψες. 
Μαζί έκαψες και τα όνειρά μου. 
Μόνο ξέρεις ποιο είναι το θέμα μάτια μου; 
Πως τα όνειρά μου είναι πιο ισχυρά από την αχαριστία. 
Είναι πιο ισχυρά από την απιστία. 
Είναι πιο ισχυρά κι από εμένα κι από εσένα.. 

Δεν ονειρεύτηκα ποτέ μεγαλεία και πράγματα. Ονειρεύτηκα ανθρώπους, αγκαλιές, ματιές, αγγίγματα, αγάπη, έρωτα. 
Ονειρεύτηκα χαμόγελα και ξεγνοιασιά, ευτυχία και χέρια πλεγμένα σε ένα χορό μόνο για δυο. 

Τα δικά μου όνειρα, είχαν για υλικά συναισθήματα άλλα αέρινα κι άλλα βαθιά ριζωμένα. Κανένα όμως δεν ήταν για σένα.. σε κανένα δεν χώρεσες. Σε κανένα δεν άνηκες. 
Γιατί σε κανένα δεν φρόντισες να υπάρξεις, αληθινός, γήινος.. 

Γιατί ήρθες μόνο για να τσαλαπατήσεις όνειρα δανεικά και να βρωμίσεις συναισθήματα που δεν ένιωσες ποτέ. 

Κάνε μου λοιπόν τη χάρη και τράβα παρά πέρα.. 
Εμποδίζεις τα όνειρά μου!