Τη ζωή της, την όρισε σαν γυναίκα, όχι σαν γυναικούλα.. γι’αυτό ή φέρσου ανάλογα ή φύγε!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Κι αφού επέλεξε την ζωή της να την ορίσει σαν γυναίκα κι όχι σαν γυναικούλα, διέγραψε από το λεξιλόγιό της ψυχής τα μισά, τα περίπου, τα ανείπωτα και τα ημίμετρα.
Όρισε τις επιθυμίες της στο εδώ και στο τώρα και ξήλωσε εκείνο τη στενή πανοπλί που είχε φτιαχτεί για να της ταιριάζει τόσο και να την προστατεύει..
Μπορεί να της πήγαινε, μπορεί να ήταν και ασφαλής, μα δεν ήταν εκείνη.
Της στένευε τις επιθυμίες και τις περιόριζε τα όνειρα.
Κι εκείνη δεν είχε χρόνο για άλλα παιχνίδια με δίχτυ ασφαλείας.

Δεν την ένοιαζε να τα παίξει όλα για όλα κι ας χάσει.
Την χαρά, την έβρισκε στο παιχνίδι. Στο παιχνίδι της ζωής, στο παιχνίδι του έρωτα, στο παιχνίδι με την μοίρα.
Κι ας έμεναν κάποιοι να την κοιτούν με ύφος παράξενο.
Όχι.. δεν τα έκανε όλα για την νίκη.
Δεν ξεπούλαγε την ψυχή της κι αυτό την έκανε παίκτρια από εκείνες που εσύ, δεν μπορούσες ποτέ να καταλάβεις.

Βλέπεις αυτό την ξεχώριζε από εκείνες που είχες μάθει να χειρίζεσαι και να συναναστρέφεσαι.
Δεν μπορούσε ποτέ να είναι τίποτα λίγο.
Μπορούσε να είναι γυναίκα. Όχι γυναικούλα.
Μπορούσε να είναι άνθρωπος. Όχι ανθρωπάκι.
Κι εσύ, έμαθες να παίζεις σε παιχνίδια στημένα, χωρίς ρίσκο και χωρίς κίνδυνο να χάσεις.

Εκείνη μπορούσε να είναι η προσδοκία σου, αλλά όχι η πραγματικότητά σου.
Εσύ είχες μάθει από γυναίκες που είχαν μάθει να είναι πιόνια στο παιχνίδι σου.
Κι εσύ, με εκείνες έμαθες να παίζεις. Εκείνες μπορούσες να διαχειριστείς. Εκείνες που σε άντεχαν, κι ας μην τις άντεχες εσύ.

Βλέπεις, μόνο έτσι έπαιρνε πόντους ο εγωισμός σου.
Μόνο έτσι μπορούσες να υπάρχεις.
Μέσα από τα λίγα, τα μετρημένα, τα “τόσο όσο” και τα μεγάλα λόγια.
Μέσα από εκείνες, που τους αρκούσαν αυτά τα λίγα σου..
Γιατί με εκείνες, τις άλλες, τις πραγματικές γυναίκες, δεν μπορούσες να τα βγάλεις πέρα.

Βλέπεις εκείνες, όταν μιλάνε για παντελόνια, δεν μιλάνε για τσέπες!
Μιλάνε για μπέσα, μιλάνε για ψυχή. Δεν αγοράζονται.
Μπορεί να επιλέξουν να δοθούν, να χαριστούν, να αφεθούν, μα δεν αγοράζονται.

Γι’αυτό αν επιλέξεις κάποτε να μπλέξεις με μια τέτοια γυναίκα, μάθε το παιχνίδι από την αρχή.
Μάθε να τιμάς την ψυχή που έχεις απέναντί σου.
Μάθε να σέβεσαι την γυναίκα που αφήνεται στα χέρια σου.
Μάθε να την μετράς σωστά κι όχι με όσα ήξερες μέχρι τώρα..

Γιατί αυτή η γυναίκα, έμαθε να είναι, όχι να φαίνεται.
Έμαθε να δίνει και να δίνεται, όχι για να πάρει.
Έμαθε στα δύσκολα, από εκείνα που εσύ, δεν έμαθες ποτέ, γιατί στο τέλος της μέρας, ήσουν για τα πολλά λόγια, τις καθόλου πράξεις και τα εύκολα τσιτάτα.

Με λίγα λόγια.. τσάμπα μάγκας.