Συνηθίσαμε στα λίγα και στα ψεύτικα..

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Συνηθίσαμε στα λίγα, τα απλά, τα λιτά και τα ψεύτικα που προσποιούνταν ακόμη και οι ίδιοι που τα λέγανε, πως είναι αλήθεια. Πιστέψαμε στα δήθεν τυχαία και μοιραία που συνέβαιναν μπροστά μας, χωρίς να βλέπουμε την καθαρή πλευρά.

Συνηθίσαμε στα άσχημα, στα πήγαινε και τα έλα. Στα άτολμα και τα φθηνά που κάποια τα περνούσαμε για ακριβά.

Συνηθίσαμε στη ρουτίνα. Μπερδέψαμε τη καθημερινότητα με μισή ζωή και την υπόλοιπη για σκουπίδια που τη στριμώχνουμε στο κάδο των απορριμμάτων μέχρι να χωρέσουν.

Συναντήσαμε ανθρώπους που μας πάσαραν το λίγο για πολύ και το χώρια για μαζί. Εκείνους που μπέρδευαν το δάκρυ με τη χαρά και το σεξ για έρωτα.

Βρήκαμε ανθρώπους που δεν ήξεραν να δίνουν και τους αγκαλιάσαμε σα να είχαν έναν ουρανό με άστρα, και τους κάναμε δικούς μας για να μη νοιώθουν τάχα μου μόνοι.

Συνηθίσαμε ξανά στα ίδια και τα ίδια και αφήναμε το χρόνο να περνάει σα να είχαμε απόθεμα από ευκαιρίες και μπορούσαμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω μαγικά, αλλά δε μας είπε κανείς πως τέτοιου είδους μαγεία δεν υπάρχει.

Κανένας όμως δε μας είπε για τους άλλους. Για αυτούς που υπάρχουν ακόμα εκεί έξω. Για εκείνους που είναι έτοιμοι να δώσουν τα πάντα απλόχερα και να σε κρατήσουν δίπλα τους με νύχια και με δόντια.

Κανένας δε φρόντισε να μας ενημερώσει για αυτούς, δυστυχώς, και όταν τους βρήκαμε τους κοιτούσαμε περίεργα σα τίποτα λαβωμένα πουλιά που ψάχναμε να βρούμε τη πληγή τους.

Κανείς δε μας μίλησε λοιπόν για εκείνα τα πολλά, τα όμορφα και τα αληθινά που ζουν ακόμα. Για τις λέξεις τις πραγματικές που βγαίνουν από τα χείλη αβίαστα και για το γέλιο που σου προσφέρουν απλόχερα σα να έχουν γεμάτα καζάνια που δεν αδειάζουν ποτέ.

Κανείς δε μίλησε ποτέ. Κανείς δεν είχε τίποτα να πει γι αυτούς τους αληθινά όμορφους ανθρώπους που κάνουν τη μέρα σου να μοιάζει ξεχωριστή και λαμπερή. Χάθηκαν στη ζωή τους και αυτοί, τη πούλησαν σε κάποιους άλλους, σε κάποιον μάλλον από μας.

Όλοι έχουμε την ευκαιρία μας, όμως, όλοι μπορούμε να περιμένουμε το καλύτερο, αρκεί να έχουμε λίγο χώρο να το υποδεχτούμε.