Στο τέλος, μένει μόνο η αγάπη!

Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου 

Τι μένει στο τέλος;

Σκέφτηκες άραγε ποτέ εκείνο το βλέμμα το γλυκό;
Εκείνο το τρυφερό άγγιγμα;
Εκείνες τις στιγμές που πέρασαν στην αιωνιότητα;
Έμεινες στις φωνές μου, μα στον απόηχό τους κρύβεται όλη η αλήθεια.
«Είσαι απών» σου είπα, κι αυτό πονάει!
Κάθε φορά που θα φωνάζω, εσύ να χαμογελάς.
Κάθε φορά που θα θυμώνω, εσύ γνωρίζεις το γιατί..
Όσο μ’ αφήνεις να είμαι ο εαυτός μου, τόσο θα με βρίσκω.
Όσο μ’ αφήνεις να εκφράζω το δάκρυ μου, τόσο θα σε νιώθω πιο κοντά μου.
Τι κι αν έφυγες νωρίς…
Τι κι αν δεν σου είπα εκείνα τα κρυμμένα λόγια..
Αφού τα ξέρεις, η ψυχή γνωρίζει.
Όταν πετάς το εγώ σου, αυτό που μένει, είναι η αλήθεια!
Τι μένει τελικά στο τέλος;
Η αγάπη μόνο μένει!