Γράφει ο Άρης Γρηγοριάδης
Κάτσε να σου το πω απλά, χωρίς περιτύλιγμα και φιγούρες.
Εσύ μας λες “παιδιά της νύχτας” λες και είμαστε κάποια άλλη ράτσα. Λες και όσοι δουλεύουμε, ζούμε, ανασαίνουμε μετά τα μεσάνυχτα δεν ξέρουμε τι πάει να πει αγάπη. Μας έχεις περάσει για χαλασμένους, για επιπόλαιους, για ανθρώπους που δεν νιώθουν. Κι όμως… αν άνοιγες τα μάτια σου λίγο παραπάνω, θα έβλεπες ότι εμείς αγαπάμε αλλιώς. Πιο βαθιά, πιο άγρια, πιο αληθινά.
Εσύ που ξυπνάς με τον ήλιο, νομίζεις πως αυτό σε κάνει πιο “σωστό”.
Εγώ που έμαθα να ζω στο μισοσκόταδο, έχω δει ανθρώπους και καταστάσεις που ούτε φαντάζεσαι. Έχω δοκιμαστεί, έχω φάει λάσπη, έχω πέσει, έχω ξανασηκωθεί και μέσα σε όλο αυτό το χάος, έμαθα να αγαπάω με μπέσα.
Όχι επειδή είμαι άγιος.
Επειδή έμαθα τι σημαίνει να σου λείπουν τα βασικά: η αλήθεια, η αγκαλιά, η εμπιστοσύνη.
Γι’ αυτό σου λέω: μη με φοβάσαι.
Πλησίασέ με. Κοίτα με στα μάτια και δες πως δεν κρύβομαι πίσω από ρόλους.
Εμείς της νύχτας, δεν φοράμε μάσκες.
Δεν μας παίρνει.
Ό,τι είμαστε, το βλέπεις καθαρά.
Γι’ αυτό κι αν μ’ ανοίξεις, αν πραγματικά αντέξεις να μπεις μέσα μου, θα καταλάβεις γιατί οι ψυχές σαν τη δική μου σε γονατίζουν. Όχι με θόρυβο, με την αλήθεια τους.
Εγώ δεν θα σου γεμίσω το κεφάλι με αμφιβολίες.
Ξέρω πώς είναι να ζεις μέσα τους.
Δεν θα σε κάνω παιχνίδι, ούτε διασκέδαση ώρας.
Κι όταν σου δώσω την καρδιά μου, θα στη δώσω ολόκληρη, χωρίς τεστ, χωρίς “θα δούμε”, χωρίς ασφάλειες και στρατηγικές.
Γιατί έτσι αγαπάνε όσοι μεγάλωσαν στο σκοτάδι: χωρίς περικοπές.
Αν αυτό σε τρομάζει, μείνε στη μέρα σου.
Μείνε στον κόσμο που όλα φαίνονται καθαρά, αλλά τίποτα δεν είναι.
Στις ζωές που μοιάζουν τέλειες, μα μέσα τους κάνουν νερά.
Στις σχέσεις που φωτογραφίζονται ωραία, αλλά δεν άντεξαν μια αλήθεια παραπάνω.
Αν όμως κάποτε νιώσεις ότι κάτι σου λείπει — κάτι αληθινό, κάτι που δεν αγοράζεται, κάτι που δεν φτιασιδώνεται — θα θυμηθείς αυτά που σου λέω τώρα.
Γιατί η μέρα μπορεί να έχει φως,
αλλά η νύχτα…
η νύχτα δείχνει τα πάντα όπως είναι.
Και θέλει ψυχή να την αντέξεις.
Αν έχεις τέτοια, τότε ναι.
Έλα.
Γιατί με έναν άνθρωπο της νύχτας,
ή θα μάθεις τι θα πει αλήθεια,
ή θα φύγεις τρέχοντας.
Κι αυτό, κορίτσι μου, είναι και το πιο τίμιο.
