Μόνο ο έρωτας μπορεί να νικήσει τη βαρβαρότητα της συνήθειας!

Γράφει η Γεώρα

Ξέρεις ο χρόνος μας λυγίζει. Πέφτουμε μέσα στη συνήθεια της ρουτίνας και χανόμαστε. Και όσο εκείνη μας βουλιάζει τόσο εμείς φοβόμαστε να εκφραστούμε.
Τα συναισθήματα που καίνε μπαίνουν στην αναμονή. Και αρχίζουν τα αγγίγματα να λιγοστεύουν. Κοιτάζονται στα μάτια οι άνθρωποι και δεν τολμούν να προσφωνήσουν λόγια αγάπης. Τα αφήνουν να “πεθαίνουν” πάνω στα χείλη τους. Και η συνήθεια γίνεται μία καθημερινότητα ανυπόφορη. Και χάνονται ενώ είναι μαζί. Και χωρίζουν!
Υποσχέσου μου, σε παρακαλώ, πως ακόμα και αν είμαστε μαλωμένοι, κουρασμένοι, απομακρυσμένοι, αν γεννηθεί συναίσθημα στις άκρες των χειλιών σου θα μου το πεις!
Με λέξεις, με ένα σ’ αγαπώ και ένα μου λείπεις. Κόντρα στον εγωισμό και στην βαρβαρότητα της συνήθειας. Ή αν δεν θέλεις ή δεν σου βγει να το εκφράσεις με λόγια, κάνε με να το νιώσω.
Και τώρα άσε με να σ΄αγκαλιάσω. Άσε με να σε κάνω να νιώσεις πόσο πολύ μου έλειψες σήμερα, με ένα φιλί! Στα χείλη μου, έχουν γεννηθεί τόσες επιθυμίες και συναισθήματα μόνο για εσένα και θέλω να στα χαρίσω.
Θέλω να νικήσω την βαρβαρότητα της συνήθειας με έρωτα!