Μην τον κατηγορείς που δεν ένιωσε τα ίδια με εσένα.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης

Φωνάζεις όσα ένιωσες και τα κάνεις παντιέρα για να τονίσεις πόσο λίγος ήταν, πόσο λίγα ήταν όλα όσα έζησες πλάι του. 
Μια σειρά από “κατηγορώ”, σκόρπια ανά πάσα ώρα και στιγμή, έτοιμα να τα επικαλεστείς και να τα φέρεις στο προσκήνιο. 

Εσύ και η τελειότητά σου, νιώσατε! 

Κι εκείνος ένιωσε ξέρεις. Μπορεί να μην ήταν ούτε στην ένταση, ούτε στο βαθμό που το ήθελες, μπορεί να μην ήταν καν τα συναισθήματα που θα ήθελες από εκείνον, αλλά τι να κάνουμε; 

Κατά παραγγελία συναισθήματα δεν υπήρξαν και δεν θα υπάρξουν ποτέ. 
Κι αν δεν σε ερωτεύτηκε, ίσως όχι έτσι όπως θα ήθελες, θα πρέπει να εκτιμάς ότι στάθηκε απέναντί σου και στο είπε. 

Κι αν το σ’αγαπώ του, ήταν το νοιάξιμο και η φροντίδα, αυτό είχε να σου δώσει κι αυτό σου έδωσε. 

Κι αν δεν σου κάνουν, πες ευχαριστώ και τράβα παρακάτω. 

Δεν μπορείς όμως να πιάνεις έναν άνθρωπο και να τον ξευτιλίζεις επειδή δεν ένιωσε όσα ήθελες, όπως τα ήθελες και όταν τα θέλησες. 
Δεν μπορείς να του πετάς τα κατηγορώ σου, επειδή σου χάλασε το μενού και υπάρχουν ελλείψεις στη λίστα. 

Εσύ δηλαδή, ήσουν πάντα έντιμη στα “κι εγώ” σου; 
Για σκέψου το, λίγο καλύτερα πριν ξεστομίσεις το επόμενο “κατηγορώ” σου.