Μην περιμένεις από τον εγωιστή να αλλάξει..

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.

Με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω.
Εγωιστικό;
Κοιτάμε την πάρτη μας και μόνο;
Άντε καλέ πού το είδατε αυτό;
Λέτε να μην το πήραμε χαμπάρι;

Φυσικά σε ότι μας βολεύει ή σε ότι μας συμφέρει το χαμπάρι έχει περίοπτη θέση, στα υπόλοιπα, σε κείνα μωρέ που δίνουμε δευτερεύουσα σημασία γιατί δεν έχουν να κάνουν κατά πρωτίστως με μας, σε κείνα σφυράμε κλέφτικα.
Τι μας νοιάζει πώς θα αισθανθεί ο άλλος μωρέ;
Σημασία έχει ότι εμείς κάνουμε ότι γουστάρουμε, όποτε το γουστάρουμε και όποτε μας καπνίσει.

“Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο”, όπως λέει κι ο λαός.

Τι με νοιάζει τι θες εσύ, τι έχεις ανάγκη και πότε την έχεις αυτήν την ρημαδοανάγκη;
Εγώ σε θέλω τώρα, μπορείς δεν μπορείς..
Αύριο θα θέλω κάποιον άλλον, γιατί έτσι είμαι εγώ, παίζω για μένα κι όχι για σένα.
Κι όταν σε βαρεθώ θα σε πετάξω σαν στυμμένο λεμονάκι, γιατί έτσι είμαι εγώ.
Αλλά δεν θέλω να χαθείς εντελώς, θέλω να τριγυρίζεις στα ποδαράκια μου, να σου μιλάω ίσως, να σε φουντώνω ίσως, να οσμίζομαι και τον δικό σου πόθο ίσως..
Γιατί ο πόθος αυξάνει την ματαιοδοξία μου, την υπεροχή μου και γουστάρω να τον οσμίζομαι ακόμα κι όταν κάτι “τελειώνει”.

Γιατί τελείωσε, δεν το έμαθες;
Είναι από εκείνα που τελείωσα εγώ, γιατί εγώ το αποφάσισα.
Γιατί έτσι είμαι εγώ.
Εσύ άργησες να το καταλάβεις, γιατί έτσι είσαι εσύ.
Άργησα γιατί σ’αγαπούσα, γιατί σε λαχταρούσα πολύ.
Και ποιος σου είπε να μ’αγαπήσεις;
Την επόμενη φορά θα προσέξω καλά μην πέσω και πάλι πάνω σε ένα εγωμανή εγωιστή του κερατά.
Την επόμενη φορά όλα θα είναι αλλιώς.