Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Σαλάτα τα έχετε κάνει μωρέ μερικοί και μερικές.
Μιλάτε για θηλυκά χωρίς να έχετε ιδέα τι πάει να πει αυτή η λέξη κι αυτή η έννοια.
Θηλυκό λοιπόν, δεν είναι αυτό που ψάχνει χορηγούς, προστάτες και σπόνσορες, που έχει επάνω του τιμούλα, λες κι είναι προϊόν.
Δεν είναι, σας λέω, εκείνο το ψεύτικο, το πλαστικό, το δήθεν, που ψάχνει επιβεβαίωση μέσα από likes και καθρέφτες.
Αλλά είναι εκείνο που ξεχειλίζει από ψυχή.
Που δεν χρειάζεται να φωνάξει για να το προσέξεις, αρκεί να περάσει δίπλα σου κι αλλάζει ο αέρας από μόνος του.
Θηλυκό είναι εκείνο που κουβαλάει πληγές και χαμόγελα μαζί, ήττες και νίκες, προσπάθειες κι αγώνες.
Που έχει ματώσει, έχει πέσει, αλλά κάθε φορά σηκώνεται πιο δυνατή.
Που ξέρει να δίνει, χωρίς να ζητάει αντάλλαγμα.
Που μπορεί να γίνει φως, ακόμη κι όταν την έχουν σβήσει πάρα πολλές φορές.
Θηλυκό θα πει να έχει αξιοπρέπεια.
Να ξέρει ποια είναι, τι αξίζει, τι δέχεται και τι δεν δέχεται.
Να μην παίζει ρόλους για να χωρέσει σε κανενός τα “θέλω”.
Να μην πουλάει το κορμί της για προσοχή, ούτε την ψυχή της για λίγο βόλεμα.
Θηλυκό είναι εκείνο που μπορεί να στέκεται στο πλάι σε έναν άντρα, όχι πίσω του, ούτε μπροστά του.
Να τον εμπνέει χωρίς να τον μειώνει, να τον στηρίζει χωρίς να τον σβήνει.
Θηλυκό, είναι εκείνο που ξέρει να αγαπάει.
Που όταν σε αγαπήσει, σε γιατρεύει, σε θεραπεύει, σου χαρίζει ειρήνη.
Που σε ησυχάζει, χωρίς να πει κουβέντα.
Που έχει βλέμμα που γαληνεύει, και δύναμη που δεν φαίνεται, απλά την νιώθεις.
Γιατί το αληθινό θηλυκό δεν το κάνουν τα νύχια, τα τακούνια, τα στολίδια.
Το κάνει η ψυχή.
Η αξιοπρέπεια.
Η καρδιά της.
Κι όλα αυτά, δεν τα διαπραγματεύεται.
Θηλυκό ρε γαμώτο, κι όχι θηλυπρεπές.
Μάθετε επιτέλους την διαφορά.
